مستندات محذور تأسیس فقه جدید دوره52 شماره2 سال1399

One of the arguments cited by Imamia jurists in jurisprudential and Usul al-Fiqh books to prove or disprove a verdict is the prohibition of establishing a new jurisprudence. Despite the relatively high use of this argument among jurists, no definition of establishing a new jurisprudence has been offered nor has the reason behind its prohibition been presented. What this research seeks to find is the concept of establishing a new jurisprudence and the reason behind its prohibition. For this purpose, the Imamia jurisprudential and Usul al-Fiqh works and other written documents have been searched and studied using various keywords and after finding examples of jurists' citations, the authors have attempted to discover the concept and the reason behind prohibition of establishing a new jurisprudence. The result of this research is that establishing a new jurisprudence has been considered to be the same as having rare opinions and changing the permanent verdicts. The probable bases of this prohibition which is obtained in some way from the opinions of jurists are: the correlation between establishing a new jurisprudence and opposition to Idjma, contradiction with the necessities of the age of the Infallibles, contradiction with the spirit of worship, contradiction with the standards of Usul-al-Fiqh, contradiction with the requirements of religion and contradiction with rectifying the effective cause. By examining each case, its inability to prove the prohibition of establishing a new jurisprudence has become obvious. Therefore, it can be said that establishing a new jurisprudence is not per se prohibited; however, this does not mean that a new jurisprudence is in contradiction with the traditional jurisprudence. Instead, it means the necessity of applying strong arguments in jurisprudential inferences.یکی از محاذیری که فقهای امامیه در لابه لای کتب فقهی و اصول فقهی در ردّ اثبات یا نفی حکم به آن استناد نموده‌اند، تأسیس فقه جدید است. با وجود کاربرد نسبتاً زیاد این دلیل در کلام فقها تعریفی از تأسیس فقه جدید و همچنین پشتوانه محذور بودن آن ارائه نشده است. آنچه این پژوهش در پی یافتن آن است مفهوم تأسیس فقه جدید و پشتوانه محذور بودن آن است. در این راستا مؤلفات فقهی و اصول فقهی امامیه و دیگر اسناد مکتوب با کلید واژه‌های متنوع مورد جستجو و بررسی قرار گرفته‌اند و پس از یافتن مصادیقی از استنادات فقها سعی در کشف مفهوم و پشتوانه محذور بودن تأسیس فقه جدید به عمل آمده است. نتیجه تحقیق این‌که تأسیس فقه جدید با مفاهیمی مانند داشتن نظر شاذ و تغییر احکام ثابت هم ردیف شده است. پشتوانه‌های احتمالی این محذور که به نحوی از لا به لای کلام فقها به دست آمده، عبارتند از: ملازمه میان تأسیس فقه جدید و مخالفت با اجماع، مخالفت با اقتضائات عصر معصومین، مخالفت با روح تعبد، مخالفت با ضوابط اصول فقه، مخالفت با ضرورت مذهب و مخالفت با تنقیح مناط. با بررسی هریک از موارد عدم توانایی آن برای اثبات محذور بودن تأسیس فقه جدید مشخص شده است. بنابراین می‌توان گفت تأسیس فقه جدید فی نفسه محذور نیست؛ البته این مطلب به معنی مخالفت فقه جدید با فقه سنتی نخواهد بود، بلکه به معنای ضرورت استفاده از ادله محکم در استنباطات فقهی است