Ateliers and en plein-airs in the Prose of Bohumil Hrabal

The article analyzes the emotional aspect of autobiographical places in the works of Bohumil Hrabal. Its author observes that both the short and the long prosaic forms by the Czech writer are often set in the space stretching between ateliers of pubs and en plein-airs of Nymburk on the Elbe River (“the town on water”), forests of Kersko, and the degraded smelter plant Krásná Poldi in Kladno. The list of Hrabal’s locations does not end here and also includes the “borderland areas”, such as the control room and platforms of the railway station in Kostomlaty nad Labem; the basement of the wastepaper warehouse in Spalona Street in Prague (and pubs nearby); the author’s flat (which had neither windows nor a toilet) located at 24 Na Hrázi (Věčnosti) Street and many other streets leading directly to the Svět pub Special attention is also given to a place that the author had never visited – Drohobych, but got to know through the prose of Bruno Schulz.wojciech.solinski@uwr.edu.plWojciech Soliński, prof. dr hab., emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, literaturoznawca, teoretyk literatury, translatolog, tłumacz. Opublikował m.in.: Przekład artystyczny a kultura literacka. Komunikacja i metakomunikacja literacka (1987); włoski przekład tej pracy Traduzione artistica e cultura letteraria. Comunicazione e metacomunicazione letteraria (1992); Kształty obecności. Recepcja pisarstwa Umberta Eco w polskiej kulturze literackiej (2013), współredagował z W. Boleckim i M. Gorczyńskim, Współczesne dyskursy konfliktu. Literatura – Język – Kultura (2015). Przełożył na język polski książkę Umberta Eco, La ricerca della lingua perfetta nella cultura europea. Wydanie 1: W poszukiwaniu języka uniwersalnego (2002); wydanie 2: Poszukiwanie języka doskonałego w kulturze europejskiej (2013). W roku 2014 zadebiutował jako tłumacz literacki przekładem bajki Bohumila Hrabala Złocieńka (Kopretina).Instytut Filologii Polskiej, Uniwersytet WrocławskiHrabal Bohumil (1997), Taka piękna żałoba, przeł. A. Czcibor-Piotrowski, Izabelin: Świat Literacki.Hrabal Bohumil (2006), Piękna rupieciarnia, przeł. J. Stachowski, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.Caillois Roger (1995), Człowiek i sacrum, przeł. A. Tatarkiewicz, E. Burska, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.Cassirer Ernst (1971), Ludzki świat czasu i przestrzeni, w: E. Cassirer, Esej o człowieku. Wstęp do filozofii kultury, przeł. A. Staniewska, Warszawa: Czytelnik, s. 92–111.Kladiva Jaroslav (1991), Język prozy Bohumila Hrabala, przeł. J. Stachowski, „Literatura na Świecie”, nr 1, s. 308–319.Łotman Jurij (1977), O modelującym znaczeniu „końca” i „początku” w przekazach artystycznych (Tezy), przeł. J. Faryno, w: Semiotyka kultury, red. E. Janus i M. R. Mayenowa, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 344–349.Łotman Jurij (1984), Problem przestrzeni artystycznej, w: J. Łotman, Struktura tekstu artystycznego, przeł. A. Tanalska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 310–329.Madurowicz Mikołaj (2002), Sfera sacrum w przestrzeni miejskiej Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog.Robert Maciej (2014), Perełki i skowronki. Adaptacje filmowe prozy Bohumila Hrabala, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.Soliński Wojciech (2013), Bohumila Hrabala sprawa polska (i inne sprawy), Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT.Tuan Yi-Fu (1987), Przestrzeń i miejsce, przeł. A. Morawińska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.Zgustová Monika (2000), Bohumil Hrabal, przeł. Z. Tarajło-Lipowska, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.15334