Wpływ cyber broni ofensywnych na bezpieczeństwo międzynarodowe

W ostatnich latach pojawiły się w wielu państwach tendencje rozwoju ofensywnych cyber broni, pomimo wielu wątpliwości dotyczących ich strategicznej wartości. Skutkiem tego sceptycznego podejścia były wnioski, że osoby podejmujące decyzje mające wpływ na bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni i rozwój ofensywnych opcji nie do końca rozumieją te kwestie. Jeżeli to zjawisko jest rzeczywiście rezultatem takich nieporozumień, może to doprowadzić do niebezpiecznego obniżenia bezpieczeństwa i stabilności w stosunkach międzynarodowych. Biorąc pod uwagę możliwość groźnych konsekwencji tego zjawiska, celem tej pracy jest prześledzenie, w świetle teorii stosunków międzynarodowych, dlaczego państwa rozwijaja różne formy ofensywnych cyberbroni. Krytyczna analiza państwowych strategii potencjalnego użycia cyber broni dowodzi, że uzasadnienia rozwoju możliwości ofensywnych w cyberprzestrzeni nie pokrywają się z działaniami, prowadzącymi do zwiększenia bezpieczeństwa. Nie oznacza to jednak, że państwa rozwijają cyber broń ofensywną bez powodu. Jest, na dodatek, całkiem możliwe, że stosowanie tej broni wyprzedza zrozumienie strategicznej wartości . W związku z tym, potrzebne są dodatkowe badania skupione na zrozumieniu strategicznej wartości stosowania cyber broni przez różne państwa na arenie międzynarodowej.Recent years have seen a rise in the development of offensive cyber capabilities by state actors, despite skepticism surrounding their strategic value. This skepticism has led to the conclusion that offensive capabilities in cyberspace are being developed as a result of misunderstanding on the part of decision makers. If this phenomenon is indeed the result of misunderstanding, it could result in a dangerous decrease in security and in the stability of the international system. In light of the potentially deadly consequences of such action, this dissertation examines why states are developing offensive cyber capabilities through the lens of international relations theory. A critical analysis of state cyber strategy shows that the rationale provided for the development of offensive capabilities does not correspond with paradigms that would serve to increase security. However, rather than this development resulting from misunderstanding, it may be the case that practice has simply outpaced doctrine. It is possible for something to have strategic value absent an understanding of what that strategic value is. In the case of offensive cyber capabilities, it is feasible that this strategic value has not been understood yet, but that it does exist, and that further examinations of state practice are necessary to discover it