Parlamenty narodowe w UE, demokratyczni ustawodawcy czy zwykli widzowie? Analiza funkcji kontrolnej parlamentu holenderskiego nad Radą Europejską

W ostatnich dziesięcioleciach UE zmagała się ze swoim demokratycznym charakterem. Walka ta jest przedstawiana przez nieustannie trwające dążenie do demokracji, przejrzystości i skuteczności w instytucjach europejskich. Ostatnio, wraz z wprowadzeniem traktatu lizbońskiego, poświęcono więcej uwagi roli, jaką parlamenty narodowe mogą odegrać w demokratycznych ramach UE. Również, naukowa uwaga na ten problem wzrosła. Różni uczeni badali formalne uprawnienia instytucjonalne parlamentów narodowych oraz ich zdolność do kontrolowania i kontrolowania stanowiska swoich ministrów w różnych składach Rady. W literaturze holenderski parlament (de Tweede Kamer) jest często klasyfikowany jako parlament o silnej strukturze instytucjonalnej. Jako takie, jest to ciekawe studium przypadku do analizy. W związku z tym pojawia się pytanie, czy silna struktura instytucjonalna rzeczywiście przekłada się na lepsze odzwierciedlenie preferencji parlamentu w kadencji premiera w KE. W konkluzjach argumentuje się, że preferencje holenderskiego parlamentu są dobrze odzwierciedlone w stanowisku premiera w KE. Aby poprawić funkcję kontrolną parlamentu, rząd mógłby przedstawić parlamentowi bardziej konkretne stanowisko wcześniej w procesie decyzyjnym. Mogłoby to doprowadzić do bardziej krytycznej debaty i wcześniejszego zaangażowania parlamentu, co ostatecznie doprowadziłoby do lepszego odzwierciedlenia preferencji parlamentu i bardziej demokratycznych relacji. Ponadto uważa się, że silny instytucjonalny charakter holenderskiego parlamentu przyczynia się do zaufania, które istnieje między premierem a parlamentem. Zaufanie jest uważane za ważny aspekt relacji między nimi. Ponadto niniejszy dokument odzwierciedla charakter ex ante holenderskiej kontroli parlamentarnej. Uważa ona, że kontrola ex ante jest korzystna w kontekście WE. Wreszcie rozważa się holenderski system kontroli parlamentarnej w kontekście deficytu demokratycznego. Interesujące byłoby dalsze badania nad rozważeniem, które elementy holenderskiego systemu kontroli mogą być stosowane również do innych państw członkowskich, aby przyczynić się do ogólnej silniejszej kontroli europejskiej nad Radą Europejską.Over the last decades, the EU has been struggling with its democratic nature. This struggle is portrayed by the ever ongoing pursue of democracy, transparency and efficiency within the European institutions. Recently, with the introduction of the Lisbon Treaty, more attention has been devoted to the role national parliaments can play within the democratic framework of the EU. Also, the scholarly attention for this issue has increased. Various scholars have examined the formal institutional powers of national parliaments and their ability to scrutinise and control the position of their ministers within different Council formations. In the literature, the Dutch parliament (de Tweede Kamer) is often classified as a parliament with a strong institutional structure. As such, it is an interesting case study to analyse. Therefore, it is questioned whether a strong institutional structure actually translates to a better reflection of parliament’s preferences in the mandate of the PM in the EC. In the conclusions, it is argued that the preferences of the Dutch parliament are well reflected in the position of the PM in the EC. To improve the scrutiny function of the parliament the government could present a more concrete position to parliament earlier in the decision-making process. This could lead to more critical debate and earlier involvement of the parliament, which would, in the end, lead to a better reflection of parliament’s preferences and a more democratic relation. Further, it is considered that the strong institutional character of the Dutch parliament contributes to the trust that exists between the PM and the parliament. Trust is considered an important aspect of the relationship between the two. Furthermore, this paper reflects on the ex-ante nature of the Dutch parliamentary scrutiny. It considers that ex-ante scrutiny is beneficial in the context of the EC. Finally, the Dutch parliamentary system of scrutiny in the context of the democratic deficit is considered. It would be interesting further research to consider which elements of the Dutch scrutiny system can be applied to other member states as well, to contribute to an overall stronger European scrutiny over the European Council