SZTUKA PERSWAZJI SZEKSPIRA: UŻYCIE JĘZYKA PERSWAZJI W KRÓLU HENRYKU V I OTELLU

Praca magisterska przedstawia użycie języka perswazji w dwóch sztukach Wiliama Szekspira: Królu Henryku V i Otellu. Fragmenty zaczerpnięte z Króla Henryka V skupiają się na technikach perswazji wykorzystanych przez króla w mowie przedbitewnej oraz w scenie uwodzenia. Techniki te są skierowane odpowiednio do żołnierzy i do Katarzyny. Fragmenty z Otella przedstawiają techniki perswazji Jagona, którego celem było zmanipulowanie Roderiga i Otella oraz dopełnienie planu zemsty. Wybrane fragmenty zostały poddane analizie z uwzględnieniem następujących kryteriów kontekstu: płeć i wiek, pozycja społeczna i relacje, cele i intencje oraz poglądy. Analizowane sztuki są dowodem na to, że William Szekspir znakomicie operował językiem perswazji w różnych kontekstach komunikacyjnych oraz w różnych typach sztuk.The MA thesis presents how the language of persuasion works in Shakespeare’s plays, namely Henry V and Othello. The fragments chosen from Henry V focus on the persuasive techniques used by King Henry V in his military speech and in the wooing scene; those techniques were directed to his soldiers and to Katherine, respectively. The excerpts from Othello portray Iago’s persuasion performed on Roderigo and Othello in order to complement Iago’s plan of revenge. These fragments have been analysed taking into account different criteria of the context, namely gender and age, social position and relationships, goals and intentions as well as beliefs. These plays prove Shakespeare’s mastery in the usage of persuasive language in different communicative contexts and in different types of drama