Erosion of national law on punishments as a systemic result of the Article 59a of the Polish Criminal Code (now repealed)

Artykuł stanowi próbę ujęcia modelowych form reagowania na drobną i średnią przestępczość w okresie funkcjonowania umorzenia kompensacyjnego. W tym też kontekście uchylony art. 59a k.k. stanowi wciąż interesujący przyczynek do debaty nad optymalnym sposobem ukształtowania systemu karnoprawnej reakcji w odniesieniu do spraw o mniejszym ciężarze gatunkowym. Autorka stawia tezę, że społeczna szkodliwość pewnej kategorii czynów zabronionych może być badana z dwóch perspektyw – przez pryzmat zaburzonej relacji pomiędzy sprawcą i ofiarą oraz pomiędzy sprawcą a państwem. W zależności od rozłożenia akcentów pomiędzy tak wyróżnione płaszczyzny, w sytuacji rozładowania konfliktu między sprawcą a pokrzywdzonym możliwa będzie bądź nie rezygnacja z realizacji państwowego prawa karania. Kolejno analizie poddano wzajemną relację funkcji prawa karnego w kontekście stosowania umorzenia kompensacyjnego. Wnioskiem z tak przeprowadzonej analizy jest stwierdzenie, że funkcje te nadal pozostają ze sobą koherentne, inna jest natomiast metoda ich realizacji. Końcowo zwrócono uwagę na oportunistyczny charakter komentowanej instytucji, zawierającej w sobie jednakowoż silne zakorzenienie materialnoprawne.The article is an attempt to describe model forms of response to small-scale and medium-scale criminality during the period of compensatory discontinuation. In this context, the repealed article 59a of the PPC is still an interesting contribution to the debate on the optimal way of shaping the system of criminal law response in relation to not very serious crimes. The author puts forward the thesis that the social harmfulness of a certain category of prohibited acts can be examined from two perspectives - through the prism of a disturbed relationship between the perpetrator and the victim, and between the perpetrator and the state. Depending on whether the focus is put on the former or the latter of the areas mentioned above, it will be possible or not to resign from the implementation of the state law of punishment in discharging the conflict between the perpetrator and the victim. Subsequently, the relationship of criminal law functions in the context of the use of compensatory discontinuation was subject to analysis. The conclusion drawn therefrom is that these functions remain coherent, while the method of their implementation is different. Finally, attention was drawn to the opportunistic nature of the discussed institution, which nevertheless contains a strong substantive rooting