Empathy vs. professional burn-out in health care professionals

Wyniki badań empirycznych nad empatią utwierdzają nas w przekonaniu, że dojrzała empatia ma wpływ na nawiązanie relacji terapeutycznych, które sprowadzają się do współprzeżywania emocji, doznawanych przez drugiego człowieka, bez utraty poczucia własnej tożsamości. Potwierdzają to obserwowane zachowania: empatyczne, na pograniczu, sprzeczne z empatią oraz wyrażające jedynie sympatię. Jednakże ich praca z ludźmi i dla ludzi, może być nie tylko źródłem zadowolenia, energii, satysfakcji i realizacji zawodowych, ale czasem bywa też źródłem zniechęcenia, poczucia obciążenia emocjonalnego oraz braku satysfakcji. Jeżeli te negatywne reakcje przyjmują charakter przewlekły, to w konsekwencji mogą doprowadzić do wypalenia zawodowego. Przypuszcza się, że wysoki poziom empatii może chronić przed wystąpieniem zespołu wypalenia zawodowego, na który szczególnie narażone są osoby, które z racji wykonywanej pracy wchodzą w relacje interpersonalne, obciążające ich psychikę. Głównym celem badań było określenie zarówno poziomu empatii jak i wypalenia zawodowego u lekarzy i pielęgniarek reprezentujących różne specjalizacje. Jako metody badawcze przyjęto: Skalę Empatii Mehrabiana i Epsteina, wybrane Tablice z testu TAT H. A. Muraya, Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego MBI Ch. Maslach, ankietę socjodemograficzną. Wyniki badań świadczą o przeciwnym związku poziomu empatii i wypalenia zawodowego i występowaniem istotnych różnic poziomu tych zmiennych u ba-danych reprezentujących różne specjalizacje