Praca analizuje jak pod wpływem Zachodu malarstwo chińskie zaczęło się zmieniać i rozwijać w latach 1839-1966, czyli od wybuchu pierwszej wojny opiumowej do rozpoczęcia rewolucji kulturalnej. W rozdziale pierwszym przybliżono teorię tradycyjnej chińskiej sztuki i jej podłoże filozoficzne, które następnie porównano z ich zachodnimi odpowiednikami. Opisany jest również rozwój Szanghaju jako głównego ośrodka sztuki w Chinach na przełomie XIX i XX wieku. Rozdział drugi przedstawia jak zmieniła się rola sztuki w życiu społecznym Chin w pierwszej połowie XX wieku, oraz jak kształtował się inspirowany Zachodem nowy kanon sztuki. Przedstawione zostają również sylwetki trzech najważniejszych chińskich malarzy tego okresu: Xu Beihonga, Liu Haisu i Li...