Zapomniana ofiara: od ust. 175 do legalizacji małżeństw pomiędzy osób tej samej płci

Ta praca magisterska pokaże, w jaki sposób koncepcja rozpoznawania ofiar w przestrzeni publicznej i unieważnianie wcześniejszych wyroków przeciwko homoseksualnych mężczyzn, wprowadziły Niemcy na ścieżkę akceptacji dla grupy społecznej, która nadal cierpi na całym świecie. Metodą krytycznej analizy dyskursu badano historię niemieckich przepisów anty-homoseksualnych, które pojawiają się w niemieckim kodeksie karnym. Metoda krytycznej analizy dyskursu była przydatna w badaniu dokumentów prawnych, które podążają ścieżką praw przeciw homoseksualizmowi do tych, które są bardziej tolerancyjne we współczesnych Niemczech.W 1871 r. Niemcy oficjalnie przyjęły § 175, który wprowadził życie przepis, który uczynił akt homoseksualizmu między mężczyznami nielegalnym. Prawa te zostały znacznie złagodzone, dopóki partia nazistowska nie doszła do władzy w 1933r. Do 1935 r. § 175 został zrewidowany przez Heinricha Himmlera, aby objąć agresywny atak na mężczyzn homoseksualnych mieszkających na okupowanym przez Niemców terytorium. Wszyscy mężczyźni podejrzewani o homoseksualizm w tym czasie byli natychmiast wysyłani do obozów koncentracyjnych, gdzie byli przymuszeni do ciężkiej pracy prowadząc do śmierci, zastrzeleni lub eksperymentowani, zanim potencjalnie uzyskali wolność. Szacuje się, że w latach 1933–1945 podejrzanych o homoseksualizm aresztowano 100,000 mężczyzn. Spośród tych mężczyzn uwięziono 50,000 osób, które oficjalnie zdefiniowano jako homoseksualiści. Szacuje się, że od 5 000 do 15,000 wszystkich skazanych przebywało w obozach koncentracyjnych. Niestety, po zakończeniu II wojny światowej mężczyźni, którym udało się odzyskać wolność, ponownie ryzykowali ukaranie i więzienie w latach 1945–1994.Chociaż Niemcy Wschodnie i Zachodnie różniły się w wykonywaniu § 175, dopiero po zjednoczeniu Niemiec w 1994 r. ustawa ta została usunięta z niemieckiego kodeksu karnego. Około 50,000 mężczyzn zostało skazanych na więzienie w latach 1945–1969, z dalszymi 14,000 sprawami do 1994 r. W następnych latach niemiecki rząd zdecydował się na uznanie związków partnerskich między parami osób tej samej płci, a wkrótce potem rozpoczął dochodzenie w sprawie ułaskawienia mężczyźni skazani za homoseksualizm podczas reżimu nazistowskiego. W tym czasie w niemieckich miejscach publicznych zaczęto wzniesienie kilka publicznych pomników. Zabytki te, „Homomonuments”, uznawały cierpienie mężczyzn homoseksualnych w odniesieniu do tych pod rządami nazistów i do tych w latach poprzedzających 1994 r. Dopiero w 2016 r. rząd niemiecki przeprowadził dochodzenie w sprawie ułaskawienia oraz odszkodowania dla wszystkich skazanych homoseksualnych mężczyzn na podstawie § 175, w tym tych, które miały miejsce w latach 1945-1994. Oficjalnie w 2017 r. wszyscy mężczyźni skazani na mocy § 175 w Niemczech zostali ułaskawieni, a rząd niemiecki formalnie uznał legalizację małżeństw pomiędzy osobami tej samej płci.Publiczne pomniki i pomniki homoseksualistów, których historycznie skrzywdził niemiecki rząd, zaczęły pojawiać się już w 1994 roku. Anioł z Frankfurtu (1994) uznawał społeczność homoseksualną za ofiary cierpiące długo po upadku narodowego socjalizmu. Uznanie to pomogło rzucić światło na wykroczenia rządu niemieckiego wobec niemieckiej społeczności gejowskiej i ostatecznie doprowadziło do ułaskawienia wszystkich osób aresztowanych na podstawie § 175. Uznanie to wyznaczyło Niemcom drogę do równości i legalizacji małżeństw dla osób tej samej płci w 2017 r.This thesis will demonstrate how the concept of victimhood recognition within the public space and the annulment of past convictions of homosexual men, set Germany on a path of acceptance for a community that continues to suffer around the world. Through the method of Critical Discourse Analysis, the history of German anti-homosexual laws as they appear in the German Criminal code have been examined throughout this work. The method of Critical Discourse Analysis has been useful in examining legal documents which trace the path of anti-homosexuality laws to those that are more accepting in contemporary Germany. In 1871, Germany officially adopted Paragraph 175 which made homosexuality between males an illegal act. These laws were severely relaxed up until the Nazi Party came to power. By 1935, Paragraph 175 had been revised by Heinrich Himmler, to include an aggressive attack against homosexual men living in German occupied territory. Any men suspected of homosexuality during this time were sent immediately to concentration camps where they were either worked to death, shot, or experimented on before potentially receiving their freedom. Between 1933 and 1945, an estimated 100,000 men were arrested as homosexuals. Of these men, 50,000, who officially defined as homosexual, were imprisoned. An estimated 5,000 to 15,000 of the total sentenced were detained in concentration camps. After the end of the Second World War, many of these men who were lucky enough to regain their freedom, once again soon risked imprisonment between the years of 1945-1994. Though East and West Germany differed in their pursuit of Paragraph 175, it was only after German reunification in 1994 that this law was removed from the German Criminal Code. Approximately 50,000 men were sentenced to prison between 1945 and 1969, with an additional 14,000 cases until 1994. In the following years, the German government allowed for the recognition of life partnerships between Same-Sex couples, and soon after began investigating into the pardoning of men convicted of homosexuality during the Nazi regime. During this time, several public monuments were erected in German public spaces. These monuments, “Homomonuments,” recognized the suffering of homosexual men, in reference to those under the Nazi regime, and to those in the years leading to 1994. It was not until 2016 that there was an investigation by the German government into the pardoning and compensating all convicted homosexual men under Paragraph 175, including those that occurred in the years between 1945-1994. Officially in 2017, all men convicted under Paragraph 175 in Germany were pardoned, and the German government formally recognized the legalization of Same-Sex marriage. Public memorials and monuments to homosexuals, who had been historically harmed by the German government, began appearing as early as 1994. The Frankfurt Angel (1994) was one to recognize the gay community as victims, suffering long after the fall of National Socialism. This recognition helped to shed light on the wrongdoings toward the German gay community and would eventually lead to the pardoning of all of those who had been arrested under Paragraph 175. This recognition had set Germany on a path to equality and the legalization of Same-Sex marriage in 2017