Relacje kulturowe UE - Maroko. Studium przypadku polityk kulturowych pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Maroka

Polityka kulturalna i dyplomacja kulturalna są formami oddziaływania państw za pomocą miękkiej siły. Pomimo wzmożonego zainteresowania relacjami pomiędzy UE i krajami regionu Morza Śródziemnego, niewielka ilość badań odnosiła się do relacji Unii Europejskiej z Marokiem, a także do oceny polityki kulturalnej EU względem Maroka, co jest celem tej pracy. Niniejsze badanie stara się wyjaśnić fenomen oddziaływania miękkiej siły i światowego kontekstu w przypadku relacji UE i Maroka. Kultura odgrywa coraz większą rolę w relacjach pomiędzy Marokiem a UE, jednak potencjał jaki drzemie w relacjach kulturalnych nie jest w pełni wykorzystywany. Dla przykładu w polityce kulturalnej pomiędzy UE i Marokiem jest zauważalny brak klarowności w celach wyznaczanych przez rządzących, co wpływa na obniżenie potencjału miękkiej siły. W dokumentach stanowiących podstawę polityki kulturalnej UE można dostrzec różne role jakie pełni ona w relacjach wewnętrznych i zewnętrznych co wpływa na stosunki UE z Marokiem. Pomimo wyżej wymienionych niedoskonałości zarówno UE jak i Maroko planują pogłębianie swoich relacji. Jest to we wspólnym interesie UE i Maroka, żeby inwestować i polepszać wzajemne stosunki, celem lepszej kapitalizacji możliwości i profitów jakie ona tworzy. Szczegółowe korzyści oraz motywacje partnerów są również opisane w pracy.Cześć teoretyczna pracy bierze pod uwagę pojęcie siły wedle koncepcji Nye "miękkiej siły" razem z koncepcjami dyplomacji publicznej, dyplomacji kulturowej, jak również relacji kulturowych. Celem analizy jest włącza dokumenty EU takie jak traktaty, umowy bilateralne, deklaracje i inne dokumenty celem określenia ewolucji polityki kulturalnej EU i Maroka, jak również wzajemnych relacji. Dodatkowo koncepcja Chodubskiego wyprowadzone z dziedziny nauk politycznej została użyta razem z krytyczna analizą dyskursu politycznego.Although cultural policy and cultural diplomacy are just some of various forms soft power,there is a lack of research between the EU and Morocco despite an increased interest from theEU in various Southern Mediterranean countries. There is a general research gap in theacademic world regarding the evaluation the EU’s external cultural policy in Morocco, whichthis research paper seeks to contribute to fill in the soft power and global context. This paperseeks to examine the role that cultural diplomacy has in the soft power process, specificallywith the case of the EU and Morocco.From this research paper it was found that although culture has generally played an increasingrole in EU and Morocco relations, when examining EU-Morocco cultural relations pertainingto their soft power potential, it was unveiled that the EU and Morocco are not fully utilizingtheir soft power abilities in relation to their cultural policy practices. For instance, in relationto EU-Morocco cultural policy there is a distinctive lack in clarity in government objectiveswhich negatively impacts soft power potential. In EU cultural documents, there is also a clearand different role in internal and external relations also affecting cultural relations withMorocco. However, despite these shortcomings, the EU and Morocco continue to build on theirrelations with future plans to deepen their agreements. It is in the interest of the EU andMorocco to invest and refine their cultural policy in order to fully utilize the culturalopportunities and benefits for both states in these future agreements. The specific benefits andmotivations for the EU and Morocco are also discussed.The theoretical outline for this paper involved power, especially Nye’s conception of softpower, along with public diplomacy, cultural diplomacy, as well as cultural relations. The focusof analysis of this thesis included EU documents such as, treaties, joint agreements,declarations, conclusions, and so on will be the main source of document analysis for this paperin order to trace the evolution of EU-Morocco cultural policy and relations. AdditionallyChodubski’s framework derived from the political science field was used alongside criticalpolitical discourse analysis