2,5 dimension (2,5 jigen) in forms of Japanese modern theatre. An attempt at analysis of the phenomenon

Termin „japoński teatr” kojarzy się zazwyczaj w pierwszym odruchu z klasycznym teatrem: nō, kyōgen, bunraku oraz kabuki. Natomiast określenie „współczesny” może przywodzić już na myśl japońskie wersje zachodnich spektakli. Celem niniejszej pracy jest natomiast przedstawienie nowego nurtu jakim we współczesnym teatrze japońskim jest „wymiar dwa i pół”. Podstawową metodą badawczą jest analiza zjawiska oparta na 21 spektaklach teatralnych, a także artykułach naukowych i prasowych, oficjalnych stronach internetowych i wywiadach z producentami oraz aktorami. Czas trwania samych badań oraz zbierania materiału wyniósł około trzech lat. Praca składa się z trzech rozdziałów. Rozdział I skupia się na sprecyzowaniu pojęcia „wymiar dwa i pół” oraz określeniu historii zjawiska. Rozdział II poświęcony jest analizie konkretnych utworów teatralnych w kontekście materiału źródłowego. Wprowadzony jest tu podział na spektakle oparte na mandze i anime, grach komputerowych i utworach VOCALOIDów. Osobny podrozdział poświęcony jest zjawisku związanym z grą pt. „Tōken Ranbu”. Celem Rozdziału III jest przedstawienie dalszych cech spektakli „wymiaru dwa i pół”. Pierwsza część poświęcona została aktorom, a w kolejnych podrozdziałach opisane są takie aspekty jak specyfika publiczności oraz należące do nurtu koncerty i eventy. Ostatni podrozdział skupia się na samym wpływie, jaki „wymiar dwa i pół” wywarł w ostatnich latach na kulturę popularną w Japonii.The term „Japanese theatre” is often associated with the traditional Japanese theatre that includes nō, kyōgen, bunraku and kabuki. Morover, the term “modern” can be associated with Japanese versions of Western plays. However, the main purpose of the following paper is an introduction of “two-and-a-half-dimension” as a new movement of the Japanese modern theatre.The main research method is based on the analysis of 21 theatre plays, academic and press articles, official websites and interviews with actors and producers. The following research and the process of collecting data took around 3 years.This thesis consists of three chapters. The first chapter focuses on establishing the definition of the term “two-and-a-half-dimension” and the history of this phenomenon. Chapter two provides analysis of specific theatre plays in the context of their source material. Plays are divided into three categories which are: plays based on manga and anime, video games, songs created using the synthesizer called VOCALOID. It also contains a subsection dedicated to the phenomenon connected with the game “Tōken Ranbu”. The purpose of the third chapter is to introduce subsequent characteristics of “two-and-a-half-dimensional” plays. The first part focuses on the actors and the other subsections present such aspects as the specificity of the audience or concerts and events (that also belong to this movement). The last subsection discusses the influence of “two-and-a-half-dimension” on Japanese pop culture in the last years