Słabo parakonsystentne rozwiązanie problemu asercji o przygodnej przyszłości

Niniejsza praca dotyczy reprezentacji asercji o indeterministycznej przyszłości. Celem artykułu jest określenie teorii reprezentującej to zjawisko, spełniającej wymagane kryteria. Jednym z nich jest rozwiązanie technicznego problemu inicjalizacji, czyli problemu powiązania prawdy w kontekście z prawdą w indeksie. Innym kryterium jest spełnienie wymogu bycia w zgodzie z empirycznymi faktami - tym, że niekiedy dokonuje się poprawnych asercji o przygodnej przyszłości. Pozostałe kryteria są oparte na intuicjach dotyczących zdań o przyszłości. Zagadnienie zostało zanalizowane przy użyciu terminów z teorii Branching Time. Rozważone zostały najważniejsze podejścia, które mają na celu rozwiązanie problemu: model Peirce’owski, Thin Red Line, nadwartościowania i relatywizm. Większość z nich daje jedynie częściowo zadowalające efekty, gdy są oceniane względem przyjętych kryteriów. Do problemu asercji o przyszłości aplikuję metodę podwartościowań, opartą na parakonystentnym modelu i argumentuję za tym, że dpstarcza ona jedno z najlepszych ujęć asercji o przygodnej przyszłości.In some cases we correctly assert things that may contingently come to be. In this paper I search for the right approach to represent assertions about the future in a indeterministic context. The proper representation should fulfill many criteria. One is the criterion of solving the technical initialisation problem - a problem of connecting the truth at a context with the truth at a index. There is a criterion of being consistent with empirical data - the fact that sometimes we make correct assertions about the contingent future. Other criteria are based upon intuitions concerning the sentences about the future. I work in the broadly understood Branching Time framewor. I consider the most prominent solutions to the problem that have been proposed: Periceanism, Thin Red Line, Supervaluationism and Relativism. Most of them give only partly satisfying results when tested against the mentioned criteria. I apply the Subvaluationistic approach, which is based on the non-adjunctive paraconsistent model, and argue that it provides one of the best accounts of asserting future contingents