Razem mocniejsi? Analiza zachowania koalicyjnego rządu holenderskiego podczas kształtujących się lat integracji europejskiej 1945-1973

Niniejszy artykuł analizuje zachowanie formacji koalicyjnej rządu holenderskiego w latach kształtowania się Unii Europejskiej (1945-1973). Analizuje sposób, w jaki to małe państwo o ograniczonej potędze strukturalnej zwiększyło swoje wpływy, tworząc koalicje z innymi krajami w celu wzmocnienia swojej pozycji negocjacyjnej. Większość badań nad tworzeniem koalicji we współczesnej Radzie UE jest metodologicznie ograniczona przez fakt, że są one w dużej mierze oparte na wynikach głosowania, ponieważ są to jedyne dane dostępne do analizy. Badania te mówią tylko o wynikach negocjacji, ale nie o samej fazie (przed) negocjacji. Przyjmując podejście historyczne, niniejszy artykuł pokonuje to ograniczenie metodologiczne. W oparciu o podstawowe źródła z najwyższego holenderskiego poziomu rządowego niniejszy artykuł analizuje zachowanie formacji koalicyjnej Holandii podczas dziewięciu różnych negocjacji, które okazały się kluczowe w tworzeniu UE, jaką znamy dzisiaj. Argumentuje, że w latach 1945-1957 koalicja Beneluksu była kluczowa dla etapu poprzedzającego negocjacje, ponieważ pozwoliła rządowi holenderskiemu zasiąść przy stole. Stabilność i wpływ koalicji były jednak raczej słabe, z ważnym wyjątkiem planu Beyena. W okresie 1957-1973 rząd holenderski z powodzeniem zachował charakter Traktatu Rzymskiego, utrzymując bliski front Piątki przeciwko najpotężniejszemu państwu, Francji. Skupiając się na tym kluczowym okresie historycznym, badania te dostarczają nowych informacji na temat tego, jak i dlaczego tworzenie koalicji działa w warunkach negocjacji, które są inne niż obecnie.This paper studies the coalition formation behaviour of the Dutch government during the formative years of the European Union (1945-1973). It looks at the way this small state with limited structural power increased its influence by forming coalitions with other countries in order to strengthen its negotiation position. Most studies on coalition formation in the contemporary EU Council are methodologically limited by the fact that they are largely based on voting outcomes, as these are the only data accessible for analysis. These studies only say something about the negotiation outcomes, but not on the (pre-)negotiation phase itself. By taking a historical approach, this paper overcomes this methodological limitation. Based on primary sources from the highest Dutch governmental level, this paper analyses the coalition formation behaviour of the Netherlands during nine different negotiations that have proven to be crucial in the formation of the EU as we know it today. It argues that during the years 1945-1957 period, the Benelux coalition was crucial for the pre-negotiation stage, as it allowed the Dutch government to have a seat at the table. The stability and impact of the coalition were however rather weak, with the important exception of the Beyen Plan. During the 1957-1973 period, the Dutch government was successful in preserving the nature of the Treaty of Rome, by keeping a close front of the Five against the most powerful state, France. By focusing on this crucial historical period, this research provides new insights in how and why coalition formation works in negotiation circumstances that are different than nowadays