The use of myofascial techniques in conservative treatment of the Carpal Tunnel Syndrome - a case study.

Wstęp i cel pracyZespół cieśni kanału nadgarstka należy do najczęstszych postaci neuropatii obwodowej. Do charakterystycznych symptomów schorzenia zaliczane są m.in.: ból i drętwienie okolicy ręki z towarzyszącym pogorszeniem stanu funkcjonalnego kończyny górnej, a także parestezje występujące nocą. Etiologia choroby obejmuje przyczyny nagłe, takie jak uraz i unieruchomienie kończyny oraz przewlekłe i zawodowe, do których zalicza się m.in. anomalie anatomiczne, blizny, a także powtarzalne, nieergonomiczne i niepoprawne wzorce ruchowe.Rozpoznanie cieśni nadgarstka opiera się na badaniu podmiotowym i diagnostycznym badaniu obiektywnym, do których należą: wywiad z pacjentem, skale, kwestionariusze, testy kliniczne i badania obrazowe. Obecnie istnieje wiele metod leczenia zespołu cieśni kanału nadgarstka. Wyróżnia się metody leczenia operacyjnego i zachowawczego, skupiającego zakres szerokiego postępowania fizjoterapeutycznego.Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności zastosowanej metody fizjoterapeutycznej, obejmującej terapię tkanek miękkich z wykorzystaniem technik rozluźniania mięśniowo-powięziowego, u chorej z zespołem cieśni kanału nadgarstka.Materiał i metody Badaniem objęto chorą ze zdiagnozowanym klinicznie i obrazowo pierwotnym zespołem cieśni kanału nadgarstka w stopniu II. Pacjentka została objęta postępowaniem fizjoterapeutycznym, odbywającym się regularnie co 5 dni przez okres 6 tygodni. Do terapii tkanek miękkich kończyny górnej chorej wykorzystano metody rozluźniania mięśniowo-powięziowego. W celu oceny efektywności zastosowanego leczenia zachowawczego wykorzystano skale: DASH (ang. Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand) i BCTQ (Boston Carpal Tunnel Syndrome Questionnaire) oraz badanie ultrasonograficzne.WynikiW efekcie zastosowanej terapii obserwowano poprawę funkcji kończyny w skali DASH. Liczba punktów obliczona wg wskaźnika DASH po terapii wynosiła 0, natomiast przed terapią 48,3. Wykazano zmniejszenie o 33 liczby punktów oraz o 1,7 ilorazu BCTQ. W obrazie USG widoczne było zmniejszenie: pola przekroju nerwu pośrodkowego, szerokości więzadła poprzecznego nadgarstka i pogrubienia błony maziowej pochewki wspólnej ścięgien mięśni zginaczy. Wnioski1.Zastosowanie technik terapeutycznych wykorzystujących rozluźnianie mięśniowo-powięziowe wpływa na poprawę funkcji kończyny górnej ze zdiagnozowanym zespołem cieśni kanału nadgarstka.2.Normalizacja napięć mięśniowo-powięziowych oraz więzadłowych wpływa na redukcję dolegliwości typowych dla zespołu cieśni kanału nadgarstka. 3.Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe głębokiej i powierzchownej przedniej taśmy powięziowej kończyny górnej skutkuje zniwelowaniem patologii anatomicznych charakterystycznych dla zespołu cieśni kanału nadgarstka.4.Wczesna diagnostyka i wszczęcie procesu fizjoterapii jako leczenia zachowawczego może zapobiec konieczności operacyjnego leczenia cieśni kanału nadgarstka.Introduction and aim of study Carpal tunnel syndrome is one of the most common type of compression peripheral neuropathy, which concerns the upper extremity. Primary clinical features of CTS include: pain and numbness accompanied by reduction of the functional condition and strength of the affected upper limb, and also paresthesias occurring at night. The etiology of the disease is composed of many factors. The causes of the carpal tunel syndrome are classified as trauma and immobilization, and also chronic or related to work activities.The diagnosis of carpal tunnel syndrome is based on a subjective examination, which contains patient interview, scales, questionnaires and clinical tests. Accurate objective methods, by using ultrasound, allow to study nerve condition on its course and inside of the carpal tunnel. Nowadays, there are many treatments for carpal tunnel syndrome. There are methods of surgical and conservative treatment, focusing on a wide range of physiotherapeutic procedures.The aim of this study was to assess the effectiveness of the physiotherapy method, based on the soft tissue therapy by using myofascial relaxation techniques, in a patient with the carpal tunnel syndrome. Material and methods The subject of the study was a woman with clinically diagnosed primary carpal tunnel syndrome in second degree. The patient was involved in the physiotherapy procedure, which took place regularly every 5 days for a period of 6 weeks. The soft tissues of the affected upper extremity were treated with musculoskeletal relaxation techniques. The DASH scale (Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand), BCTQ (Boston Carpal Tunnel Syndrome Questionnaire) and ultrasonography were used to evaluate the conservative treatment efficacy.Results As a result of the therapy, the improvement of the limb function was observed on the DASH scale. The number of points calculated according to DASH after the therapy was 0, unlike before the therapy, when it was 48.3. The number of points decreased by 33 in total score and 1.7 in BCTQ quotient. The ultrasound showed a reduction in: the cross-sectional area of the median nerve, the width of the transverse ligament and the thickness of the synovial membrane of the common flexor sheath.Conclusions1.The use of therapeutic techniques, including musculoskeletal relaxation, improves the function of the upper limb with diagnosed carpal tunnel syndrome. 2.Normalisation of musculoskeletal and ligamentary tensions influences the reduction of typical symptoms of carpal tunnel syndrome.3.Musculoskeletal relaxation of deep and superficial anterior fascial tape of the upper limb results in elimination of anatomical pathologies characteristic for carpal tunnel syndrome. 4.Early diagnosis and beginning of physiotherapy as a conservative treatment may prevent the need for surgical treatment of the carpal tunnel syndrome