The Portrayal of Japanese Society in Yoshishige Yoshida's Work - Rebellion and Transgression

Celem niniejszej pracy jest zbadanie, czy istnieje w twórczości japońskiego reżysera Yoshishige Yoshidy ciąg tematyczny, który uwypukla postaci buntownicze i ujmuje je w kategoriach buntu i transgresji. Yoshida zaczął swoją karierę jako reżyser filmów młodzieżowych opłacanych przez studio filmowe Shochiku, które dostrzegało możliwość zysku w finansowaniu kina inspirowanego ówcześnie popularnym gatunkiem taiyozoku. Pomimo sztywnych zasad systemu studyjnego, którymi rządził się wówczas japoński rynek filmowy, Yoshida był w stanie wykształcić własny język filmowy i zawrzeć w swoich utworach wątki fabularne dotyczące młodzieńczego buntu zwróconego przeciwko skrajnie materialistycznemu establishmentowi. Podobnie jak w przypadku innych filmowców nowofalowych, dzieła Yoshidy zaczęły być postrzegane jako zbyt radykalne w wydźwięku, w związku z czym Yoshida został de facto zmuszony do opuszczenia Shochiku w 1964 roku. Reżyser założył wówczas własną firmę produkcyjną – Gendai Eigasha. Niezależna realizacja projektów poza granicami systemu studyjnego pozwoliła mu na radykalizację formy oraz treści. Pierwszy rozdział tłumaczy, dlaczego można analizować filmy Yoshidy pod względem artystycznym. Następny rozdział opisuje studyjny okres twórczości reżysera, kiedy kręcił utwory młodzieżowe, zaś trzeci i czwarty rozdział omawiają jego dzieła z tzw. podgatunku feminisuto oraz jego trylogię składającą się z Erosu purasu gyakusatsu, Rengoku eroica oraz Kaigenrei i dotyczącą ważnych wydarzeń w historii Japonii XX wieku.The aim of this thesis is to examine whether there is a thematic continuity highlighting insubordinate individuals as well as the topic of rebellion and transgression within Yoshishige Yoshida's work. Yoshida embarked on his cinematic career as a director of youth movies subsidized by a major Japanese studio Shochiku, which regarded these projects as a chance to capitalize on the success of a then popular taiyozoku genre. Despite stern creative restrictions imposed upon directors by major film studios, Yoshida was still capable of developing his filmic style and endow his motion pictures with thematic motifs pertaining to youthful rebellion against extremely materialistic establishment. Just like in case of other New Wave filmmakers, his opuses were deemed too radical in tone, therefore he was forced to leave Shochiku in 1964. The director then founded his own production company called Gendai Eigasha. Independent production conducted beyond the Japanese studio system allowed Yoshida to radicalize form and content of his works. The first chapter explicates why it is possible to analyze Yoshida's films in artistic terms. The next chapter delineates the studio period of his career, during which he made his youth movies, while two successive chapters outline his so-called feminisuto opuses and his trilogy consisting of Erosu purasu gyakusatsu, Rengoku eroica, Kaigenrei and pertaining to important events from the 20th century history of Japan