Starania Unii Europejskiej o Strategiczną Narrację wobec swoich Sąsiadów: Przykład Polityki Wizowej

Poniższa praca ma na celu zrozumienie w jaki sposób i kiedy integracja europejska krajów sąsiedztwa Unii Europejskiej jest kwestionowana w narracji przedstawicieli Unii Europejskiej poprzez spojrzenie na to, jak narracje są tworzone, oraz kiedy i jak zachodzą zmiany w tychże narracjach. Badania koncentrują się na debatach o liberalizacji polityki wizowej pomiędzy Unią Europejską i krajami Partnerstwa Wschodniego w Parlamencie Europejskim – instytucji, która jest najbardziej prominentnym zwolennikiem usunięcia barier związanych z wolnym przepływem osób z krajów trzecich. Praca dyplomowa ma na celu pokazać, że debaty na temat łagodzenia polityki wizowej podkreślają integracyjny i/lub wykluczający potencjał narracji, a także pełnią funkcje legitymizujące oraz ilustrują trudność strategicznych narracji jeśli chodzi o integrację krajów sąsiadujących poprzez znoszenie wymogów wizowych. Poprzez zastosowanie historycznej analizy dyskursywnej do wypowiedzi posłów do Parlamentu Europejskiego podczas debat na temat Mołdawii, Gruzji i Ukrainy, badania miały na celu zaobserwować jak i kiedy wyobrażenie UE o samej sobie oraz postrzeganie innych aktorów (sąsiadów) są mobilizowane w celu budowy/burzenia granic w narracjach, oraz w jaki sposób sekurytyzacja uwierzytelnia tworzenie tożsamości oraz rysowanie granic. Analiza sugeruje, że narracje oscylują głównie pomiędzy bezpieczeństwem, a kontinuum normatywnym, a to która narracja dominuje zależy od tego, która konkretna tożsamość wspólnoty, a także jej rzetelność, jest zewnętrznie, lub wewnętrznie kwestionowana. Użycie danej narracji jest większe kiedy konkretna zewnętrzna tożsamość UE jako gwaranta bezpieczeństwa/stabilności jest kwestionowana w regionie. Z drugiej strony, proces alienacji, oraz następujący spór o integrację Europejską tych krajów stają się bardziej widoczne kiedy sama Unia Europejska znajduje się w niestabilnej sytuacji i w potrzebie wewnętrznego uwierzytelnienia.This thesis seeks to understand how and when European integration of the EU neighbors is contested in the narratives of the EU agents by looking at how the narratives are constructed and when and how the changes in the storytelling take place.The research focuses on the debates on liberalizing visa policy between the EU and the Eastern Partnership countries in the European Parliament- the institution which has been the most prominent proponent of removing the barriers related to free mobility of third country nationals. The thesis claims that the debates on easing visa policy emphasize an inclusionary and/or exclusionary potential of the narratives while performing legitimating functions as well as illustrating the struggle of strategic storytelling when it comes to integrating the neighbors though abolishing visa requirements.By applying discourse historical analysis to statements of the MEPs during the debates on Moldova, Georgia, and Ukraine the research tried to observe how and when the EU’s discursive self-image and perception of other actors (neighbors) are mobilized for construction/dissolution of boundaries in the narratives as well as how securitization adds legitimizing force to identity construction and border drawing.The analysis suggests that narratives mainly swing between security and normative continuum. Which storytelling dominates depends on what particular identity of the Union and along with it legitimacy is externally or internally challenged. The inclusiveness of the narratives is higher when the EU’s particular external identity as a security/stability provider is challenged in the region. On the other hand, the process of othering and subsequent contention over the European integration of these countries become more visible when the EU finds itself in an unstable environment and in need of internal legitimacy