The contemporary issues concerning application of consensual proceedings in polish criminal procedure

Niniejsza praca magisterska ma na celu przybliżenie uregulowań związanych z obowiązywaniem trybów konsensualnych w polskiej procedurze karnej. Podzielona została na trzy rozdziały merytoryczne. W pierwszym dokonano zwięzłej charakterystyki trybów konsensualnych, obowiązujących w polskim procesie karnym. W kolejnym rozdziale zwrócono uwagę na kwestie związane ze sposobami reakcji sądu odwoławczego, na wydane, przez sąd pierwszoinstancyjny, wyroki skazujące w oparciu o zastosowanie trybu z art. 335 k.p.k., bądź art. 387 k.p.k., które zawierają różnego rodzaju uchybienia, zarówno procesowe, jak i materialne. Analizie poddane zostały także problemy związane z możliwością zaskarżania takich wyroków, mając na uwadze nowelizację z 2015 roku, która ograniczyła podstawy apelacyjne. Udzielona została także odpowiedź na pytanie, czy sąd drugiej instancji może w postępowaniu odwoławczym wydawać wyroki reformatoryjne. W ostatnim rozdziale omówiono kwestie związane z obowiązywaniem zasady res iudicata oraz możliwością wprowadzenia od niej wyjątku w przypadku wyroków wydanych w wyniki uwzględnienia przez sąd zawartego porozumienia, w sytuacji zatajenia przez oskarżonego istotnych elementów czynu.This master's thesis aims to present regulations related to the consensual proceedings in the Polish criminal procedure. It has been divided into three chapters. In the first one was made a short-form characterization of consensual proceedings.The next chapter discusses the issue related to the possible reactions of the court of appeal on conviction issued by first-instance court, in which was applied procedure regulated in art. 335 or art. 387 of Polish Code of Criminal Procedure, and which contains procedural or material errors. The analysis also included problems related to the possibility of appealing against such judgments, bearing in mind the amendment of 2015, which limited the grounds of appeal. The answer was also given to the question whether the court of second instance can issue reformatory judgments in appeal proceedings. The last chapter discusses the issues related to the ne bis in idem principle and the possibility of introducing an exception from it in the case of verdicts reached under the consensual procedure but in the situation when the defendant conceals the important elements of the act