Angielskie przysłowia w kontekście mediów

Znaczenie mediów w nowoczesnym społeczeństwie jest nie do przecenienia. Dyskurs medialny obfituje w przysłowia, które spełniają szereg funkcji. Z wielu powodów wykorzystanie przysłów w dyskursie medialnym różni się od innych zastosowań. W związku z tym analiza przysłów w mediach z pragmatycznego punktu widzenia może ujawnić ważne aspekty ich stosowania. Dla celów analizy zostały wybrane teorie aktów mowy oraz implikatury, ponieważ pozwalają one odkryć ukryte znaczenia wypowiedzi, motywację mówcy i wpływ na odbiorcę.Rozdział 1 jest poświęcony ogólnym cechom przysłów, prezentuje naukowe definicje przysłów oraz bada językowe środki stylistyczne zawarte w przysłowiach. Rozdział 2 obejmuje pragmatyczne teorie, taki jak teoria aktów mowy Paula Austina, klasyfikacja aktów mowy Johna Searle, typologię implikatur i teorię bezpośrednich i pośrednich aktów mowy. Rozdział 3 zawiera pragmatyczną analizę 25 fragmentów programów telewizyjnych zawierających przysłowia.W kontekście mediów przysłowia pojawiają się w oryginalnej formie, jak i w przekształcanych przez mówcę wariantach. Najczęściej występujący rodzaj aktów mowy wśród przysłów to asercje; w dalszej kolejności akty dyrektywne i ekspresywne. Niektóre Przysłowia mogą występować jako akty bezpośrednie lub pośrednie. Przysłowia są często używane na początku wypowiedzi; ponieważ pozwalają one przedstawić i podsumować temat, co oznacza, że pełnią funkcję krótkiego streszczenia.Importance of the media in modern society cannot be overestimated. The media discourse is replete with proverbs that perform a wide range of functions. For several reasons, the use of proverbs in the media discourse differs from their other applications. On this account, the analysis of proverbs in the media from a pragmatic point of view may reveal important aspects of their use in the media context. The theories of speech acts and implicature were chosen for analysis, because they allow us to disclose functions, hidden meanings of utterances, motivations of speakers and their effect on the audience.Chapter 1 is devoted to general characteristics of proverbs; it summarises definitions of the term formulated by scholars and investigates stylistic devices embedded in proverbs. Chapter 2 deals with pragmatic theories such as Paul Austin's theory of speech acts, John Searle’s classification of speech acts, typology of implicatures and the theory of direct and indirect speech acts. Chapter 3 contains a pragmatic analysis of 25 extracts that contain proverbs and are taken from television programmes.In conclusion, in the media context proverbs appear both in their original form and transformed by the speaker. The most common type of speech acts that proverbs belong to is representative; less common groups are directive and expressive. Proverbs can function as both direct and indirect speech acts. Proverbs are often used at the beginning of utterances they allow speakers to present and summarise the topics and on that account proverbs serve as synopses