Composite icon in the monastery of Vlatadon in Thessaloniki: the issue of form and ideological-devotional function

Praca poświęcona jest ikonie z klasztoru Wlatadon w Salonikach, w której ikona z XIV wieku została wstawiona w późniejszą ikonę, stanowiącą jej wizualne pole. Została ona porównana z szeregiem dzieł, w których część centralną stanowi odrębny element wstawiony, dla których w pracy zaproponowano nazwę „ikony kompozytowe”. Ikona z klasztoru Wlatadon została także ukazana jako ilustracja szerszego zjawiska ponownego użycia obrazów, a niniejsze studium stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o motywy tego działania. Akt wstawienia widziany jest nie tylko jako zabieg mający na celu powiększenie obrazu i jego ochronę, ale przede wszystkim wyróżnienie obrazu wewnętrznego, co skłania do przypuszczeń, że była ona szczególnie cenna dla klasztoru. Praca prezentuje wstawienie elementu starszego jako swoistą renowację, a także proponuje interpretację ikony wstawionej jako relikwii, a ikony większej jako relikwiarza, który służy do jej efektywnego prezentowania.This study focuses on the icon with a small inlaid icon from the Vlatadon Monastery in Thessaloniki and mainly on the aspect of re-using an older icon form the 14th c. and incorporating it into a larger one. The icon is presented as a composite icon and compared to other examples of this rare type. It can be seen as a type of conservation method in order to keep it in the best condition. The act of re-using the older image was aimed at enlarging it, but also emphasizing its value. That indicates that the inlaid icon was a venerated relic of the monastery, which is also testified by the effort taken to harmonize the iconographic themes on both icons, so the inlaid icon can be seen as a precious relic, and the larger icon as a reliquary