Self-esteem of patient in course of paranoid schizophrenia

Schizofrenia zaliczana jest do chorób z kręgu schorzeń psychicznych. Diagnozowana jest głównie wśród osób młodych, u kobiet w przedziale wiekowym 25 – 35 lat, natomiast u mężczyzn między 18 a 25 rokiem życia. Istotną determinantą wystąpienia choroby jest dziedziczność. Ryzyko jej pojawienia się wzrasta wraz ze stopniem pokrewieństwa. Schizofrenia bywa nazywana chorobą królewską, ze względu na mnogość towarzyszących jej objawów. Można podzielić je na pozytywne: omamy i urojenia oraz negatywne: stępiony afekt, alogia, anhedonia, aspołeczność oraz awolicja. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach diagnostycznych zawartych w ICD-10 lub DSM-V. Wyróżnia się 5 typów schizofrenii: paranoidalną, katatoniczną, hebefreniczną, prostą oraz rezydualną. Leczenie jest wielopłaszczyznowe, obejmuje leczenie przeciwpsychotyczne, psychoedukację oraz elektrowstrząsy. Poczucie własnej wartości u osób cierpiących na schizofrenię wiąże się z różnymi czynnikami, między innymi zaawansowaniem choroby czy czasem jej trwania. W początkowej fazie, gdy pacjenci muszą zmierzyć się z diagnozą wykazują wówczas zmniejszoną samoocenę, natomiast wraz z czasem trwania choroby przystosowują się do niej. Osoby chore narażone są na stygmatyzację oraz krytykę ze strony społeczeństwa. Celem pracy było określenie stopnia poczucia własnej wartości osoby chorującej na schizofrenię paranoidalną. Przeprowadzone badanie wykazało niskie poczucie własnej wartości u respondenta. Chory otrzymał 22 punkty w Skali Samooceny SES. Choroba miała duży wpływ na życie pacjenta. Mężczyzna ograniczył swoje zainteresowania, stał się wycofany, stracił pracę, zmniejszyło się grono jego znajomych, również relacje rodzinne uległy osłabieniu. Choroba sprawiła, że pacjent czuł się bezużyteczny, bezwartościowy, widział siebie jako osobę gorszą od ludzi zdrowych. Respondent nie wskazał innych czynników nie związanych z chorobą, które przyczyniły się do odczuwania niskiego poczucia własnej wartości. Wymienił jedynie krytykę oraz stygmatyzację, której doświadczył.Schizophrenia is an illness classified as a disease in the circle of mental disorders. It is diagnosed mainly among young people. Most of the female patients suffering from schizophrenia are diagnosed between 25 and 35 years old. Male patients between 18 and 25 years old. Heredity of this disease is an crucial factor in the occurrence. The probability of schizophrenia increases with the degree of kinship. Schizophrenia is sometimes called royal disease, due to the multitude of accompanying symptoms, which can be divided into two groups. In the first group we can distinguish positive symptoms: hallucinations and delusions. In the second group negative symptoms: blunted affect, alogia, anhedonia, asociality and avolition. Diagnosis of the disease is based on the diagnostic criteria contained in classifications ICD-10 or DSM V. There are 5 types of schizophrenia: paranoid, catatonic, hebephrenic, simple and residual. Treatment is multifaceted. It includes antipsychotic treatment, psychoeducation and electroconvulsive therapy. Self-esteem of people which are suffering from schizophrenia is associated with many factors. First of all, it is connected with the severity of the disease. Secondly, it is determined by duration of illness. In the initial phase (after final diagnose) scholars observe the decrease of self-esteem among patients. However, during illness most of them adapt to the situation and the level of self-esteem is increasing. People suffering from schizophrenia are exposed to stigmatization and criticism from the society.The purpose of this paper is to determine the level of self-esteem of a person suffering from paranoid schizophrenia.The research conducted by the author of this paper showed low level of self-esteem of tested person with schizophrenia. The patient received 22 points in the SES Self-Assessment Scale. The disease had a crucial influence of quality of life. Patient limited his interests, became alienated, lost his job. The group of his friends reduced and family relationships weakened. The disease resulted in feeling useless and worthless. The respondent, as a cause of low level of self esteem, indicated factors connected to his illness. He mentioned about the criticism and stigmatization he experienced