Digital evidence in the system of criminal proceedings

Cel pracy magisterskiej stanowi systemowe omówienie problematyki dowodu cyfrowego z perspektywy uregulowań prawa karnego procesowego, przy jednoczesnym zasygnalizowaniu istoty omawianego zagadnienia dla innych nauk penalnych, w tym prawa karnego materialnego i kryminalistyki. Autor pracy podejmuje próbę wykazania wagi oraz istoty opisywanego środka dowodowego z perspektywy współczesnej rzeczywistości społeczno-prawnej oraz rozważa potrzebę i zasadność jego odrębnej klasyfikacji i unormowania na gruncie regulacji karnoprocesowych. Podjęta została próba odpowiedzi na pytanie o miejsce dowodu cyfrowego w doktrynie prawa karnoprocesowego w stosunku do zasad i reguł nim rządzących. W zakresie przedmiotowym pracy poruszone zostały także ewentualne korzyści oraz niebezpieczeństwa stanowiące materię nierozerwalnie związaną z rosnącym wykorzystywaniem i znaczeniem cyfrowego materiału dowodowego dla procesu dowodzenia. Rozważania te obejmują zarówno polski porządek prawny, jak i rozwiązania legislacyjne państw trzecich, przy równoczesnym uwzględnieniu aspektu międzynarodowego. Mając na uwadze ujęcie komparatystyczne, zasygnalizowana została również problematyka dopuszczalności dowodu cyfrowego na gruncie systemu common law w stosunku do systemu civil law. Autor pracy szczególną uwagę poświęca kodeksowym i pozakodeksowym metodom pozyskiwania dowodów cyfrowych, głównie w kontekście Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości z dnia 23 listopada 2001 roku, przy uwzględnieniu metod zarówno poszukiwawczych, jak i ujawniających materiał dowodowy. Analizie poddane zostały nie tylko czynności dowodowe mające wymiar konwencjonalny, ale i rozwiązania o specyfice innowacyjnej, stanowiące wypadkową postępu technologicznego, a wciąż znajdujące się poza głównym nurtem uregulowań normatywnych oraz rozważań doktryny.The aim of the master's thesis is a systematic discussion of digital evidence issues from the perspective of the regulation of criminal procedural law, while simultaneously signaling the essence of the discussed issue for other penal sciences, including substantive criminal law and forensic science. The author of the thesis attempts to demonstrate the importance and substance of the described evidence from the perspective of contemporary socio-legal reality and considers the need and legitimacy of its separate classification and regulation on the basis of criminal-procedural regulations. An attempt was made to answer the question about the place of digital evidence in the doctrine of the criminal-procedural law in relation to the principles and rules governing it. In the subject matter of the thesis, potential benefits and dangers were also presented that are inextricably linked to the growing use and significance of digital evidence for the process of procedural utilisation of evidence.These considerations cover both the Polish legal order, aswell as legislative solutions of third countries, at the same time taking into account the international aspect of the matter. Bearing in mind the comparative approach, the issue of the admissibility of digital evidence on the basis of the common law system in relation to the civil law system was also signaled.The author of the work devotes special attention to the codex and non-code methods of obtaining digital evidence, mainly in the context of the Council of Europe Convention on Cybercrime of November 23, 2001, taking into account the methods of both exploratory and revealing character in context of the evidence. Not only evidentiary activities with a conventional dimension were analyzed, but also solutions with an innovative specificity, which are a resultant of technological progress, and still are outside of the mainstream of normative regulations and doctrinal considerations