The historical policy of the People's Republic of China in relations with Japan in the 1980's

Celem pracy jest analiza chińskiej polityki historycznej w kontekście relacji z Japonią w latach 80. XX wieku. Historia odgrywa bardzo istotną rolę w kształtowaniu chińsko-japońskich stosunków. Od lat 80. władze w Pekinie oskarżają Japonię o fałszowanie wspólnej historii. Mimo negocjacji dyplomatycznych do tej pory nie udało się rozwiązać konfliktu. Przedmiotem sporu stała się treść japońskich podręczników do historii oraz wizyty przedstawicieli japońskiego rządu w chramie Yasukuni. Tematy dotyczące japońskich zbrodni z czasów II wojny japońsko-chińskiej nie były poruszane w publicznym dyskursie aż do lat 80. Przyczyn zmiany chińskiej polityki historycznej upatruje się w dynamicznej transformacji kraju. Przypominanie o japońskich zbrodniach stało się źródłem legitymizacji władzy Komunistycznej Partii Chin oraz sposobem budowania tożsamości narodu. Przejawem polityki stały się miejsca pamięci oraz muzea.The aim of the thesis is to analyze Chinese historical policy in the context of relations with Japan in the 1980s. History plays a very important role in building Sino-Japanese relations. Since the 1980s, Beijing authorities have accused Japan of falsification of a common history. Despite diplomatic negotiations, the conflict has not been resolved so far. The subject of the dispute has been the content of Japanese history textbooks and the visits of Japanese government representatives in the Yasukuni shrine. Topics related to the Japanese crimes of the Second Japanese-Chinese War were not addressed in the public discourse until the 1980s. The reasons for changing the Chinese historical policy are seen in the dynamic transformation of the country. Reminding about Japanese crimes has become the source of legitimization of the Communist Party and the way to build the nation's identity. Chinese memorial sites and museums have become a symbol of the new policy