Rehabilitation proceeding in a 3.5-year-old child with cerebral palsy

Wstęp: Mózgowe porażenie dziecięce to niepostępujące, lecz zmieniające się w czasie schorzenie wynikające z uszkodzenia niedojrzałego jeszcze ośrodkowego układu nerwowego. Przyczyny składające się na rozwój choroby są różne i mogą to być czynniki działające w okresie płodowym, okołoporodowym lub noworodkowym. Schorzenie składa się z wielu zaburzeń dotyczących narządu ruchu, a także objawów towarzyszących, które dotykają innych sfer takich, jak mowa, wzrok, słuch, rozwój intelektualny. Klasyfikacja jest trudna do określenia ze względu na różnorodność występujących symptomów, jednak wyróżnione zostały trzy postaci: spastyczna, atetotyczna oraz móżdżkowa. Z uwagi na specyfikę choroby wymaga ona interdyscyplinarnej terapii zwierającej leczenie farmakologiczne, fizjoterapeutyczne, a w skrajnych przypadkach operacyjne.Cel pracy: Opis i wpływ indywidualnego postępowania rehabilitacyjnego na siłę mięśniową, zakres ruchu w stawach, napięcie mięśniowe, postawę ciała, chód, sprawność dużej motoryki oraz sprawność manualną u dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym.Materiały i metody: Badaniem objęto 3,5-letnią pacjentkę z rozpoznaniem mózgowego porażenia dziecięcego. Badanie przeprowadzono przed i po 10-tygodniowym turnusie rehabilitacyjnym. Wykonano u niej analizę postawy ciała i chodu, oceniono zakres ruchu w stawach, siłę mięśniową oraz napięcie mięśni. Dokonano także oceny funkcjonalnej za pomocą skal GMFM, MACS oraz GMFCS. U pacjentki zastosowano postępowanie rehabilitacyjne metodą NDT-Bobath. Oceniono okres rehabilitacji trwający od 17 miesiąca życia.Wyniki: Terapia przyniosła efekty w zakresie zwiększenia siły mięśni trójgłowych ramion, zakresu ruchu stawu kolanowego oraz biodrowego obu kończyn dolnych, poprawę chodu i utrzymywania równowagi oraz funkcjonalne polepszenie dużej motoryki o 3% (w tym funkcji leżenia i obrotu o 6%).Wnioski: 10-tygodniowa terapia przynosi efekty w zakresie poprawy dużej motoryki, chodu, wzrostu siły mięśniowej i zwiększenia ruchomości stawów. Ciągłość oraz systematyczność terapii umożliwia uzyskanie i utrzymanie efektów zwiększających samodzielność pacjenta.Introduction: The cerebral palsy is nonprogressive disease, but changing over time, which results from damage of immature central nervous system. The causes that contribute to the development of the disease are different and it may be factors that affect the fetal, perinatal or neonatal period. The disease consist of many disorders affecting organ of movement and also accompanying symptoms, which affects other spheres such as speech, sight, hearing, intellectual development. The classification is difficult to determine due to the variety of symptoms, however three figures were distinguished: spastic, athetoid and ataxic. Due to the specificity of the disease it requires interdisciplinary therapy, which contain pharmacological, physiotherapeutic and, in extreme cases, surgical treatment.Aim of the study: Description and impact of individual rehabilitation on muscular strength, range of motion in the joints, muscle tone, body posture, gait, gross motor efficiency and manual efficiency in a child with cerebral palsy.Material and methods: The study involved a 3.5-year-old patient diagnosed with cerebral palsy. The study was performed before and after a 10-week rehabilitation. The analysis of body posture and gait was performed, also assessed the range of motion in the joints, muscular strength and muscle tone. Functional assessment was also performed using the GMFM, MACS and GMFCS scales. The patient underwent rehabilitation with the NDT-Bobath method. The period of rehabilitation lasting since 17 months of age has been assessed.Results: Therapy has brought effects in increasing the strength of both triceps brachii, range of motion of knee and hip joint of both lower limbs, improving gait and maintaining balance, and functional improvement of gross motor functions by 3% (including lying and rotating functions by 6%).Conclusions: 10-week therapy brings effects in improving high motility, gait, increase in muscle strength and increase joint mobility. It is not possible to create a universal therapeutic plan. Continuity and regularity of the therapy enables obtaining and maintaining effects that increase patient independence