Acceptance of disease and quality of life of patients with atrial fibrillation.

Wstęp: Migotanie przedsionków (łac. Fibrillatio atriorum, ang. Atrial fibrillation (AF)) jest najczęściej występującą arytmią nadkomorową. Charakteryzuje się szybką (ok. 350-700/min) i nieskoordynowaną aktywnością przedsionków, która prowadzi do upośledzenia efektywności hemodynamicznej skurczu przedsionków wraz z niemiarowym rytmem komór. Migotanie przedsionków dotyczy 1,5– 2,0% dorosłych populacji świata. Przewiduje się że w najbliższych latach liczba chorujących wzrośnie. Szacunkowe dane pozwalają stwierdzić, iż w 2030 roku liczba chorych z migotaniem przedsionków w Europie wyniesie 14-17 mln osób, a roczna zapadalność na to schorzenie wyniesie 120-150 tys. chorych. Efektem zwiększającej się liczby chorych na migotanie przedsionków jest przede wszystkim starzenie się społeczeństwa, wzrost rozpowszechnienia stanów chorobowych sprzyjających występowaniu AF oraz lepsze rozpoznawanie niemego migotania przedsionków.Cel: Celem pracy była ocena jakości życia oraz poziomu akceptacji choroby pacjentów z migotaniem przedsionków.Materiał i metody: Pracę napisano w oparciu o metodę analizy piśmiennictwa naukowego oraz analizę statystyczną. Badania przeprowadzono korzystając z metody sondażu diagnostycznego. Każdy z pacjentów objętych badaniem otrzymał: wystandaryzowany kwestionariusz The Short Form – 36 Health Survey Questionnaire (SF-36v2), Skalę Akceptacji Choroby (AIS) oraz kwestionariusz ankiety autorskiej.Wyniki: Badania pozwalają stwierdzić, że badani chorzy z migotaniem przedsionków lepiej funkcjonowali w wymiarze psychicznym aniżeli fizycznym, a także wykazywali średni poziom akceptacji choroby. Wraz z wiekiem badanych jakość życia była gorsza, a poziom akceptacji choroby obniżał się. Wyższy poziom akceptacji choroby determinował lepszą jakość życia badanych. Pacjenci aktywni zawodowo i w dobrej sytuacji materialnej wykazywali wyższy poziom akceptacji choroby oraz lepszą jakość życia. Liczba hospitalizacji istotnie wpływała na jakość życia chorych. Im więcej pobytów w szpitalu tym jakość życia chorych była gorsza. Poziom akceptacji choroby był wyższy u pacjentów przyjętych w trybie planowym.Wnioski: Poziom akceptacji choroby istotnie wpływał na jakość życia chorych. Zbadanie zmiennych wpływających na te dwie cechy pozwala na poznanie ograniczeń chorych w ich funkcjonowaniu codziennym, a także trudności dotyczących procesu leczenia. Podniesienie poziomu akceptacji choroby, a tym samym jakości życia przyczyni się do lepszego przygotowania chorego do samoopieki i samopielęgnacji. Uzyskane wyniki pozwolą również ocenić przebieg leczenia, wcześnie zareagować na problemy pacjenta i pomóc mu w ich rozwiązaniu.Admission: Atrial fibrillation (łac. Fibrillatio atriorum, AF) is the most common supraventricular arrhythmia. It is characterized by rapid (about 350-700 / min) and uncoordinated atrial activity, which leads to impaired haemodynamic atrial contraction and ventricular rhythm. Atrial fibrillation affects 1,5- 2,0% of the world's adult population. It is expected that the number of patients will increase in the coming years. Estimates show that the number of atrial fibrillation patients in Europe will reach 14-17 million in 2030, with an annual incidence of 120-150 thousand patients. The increasing number of patients with atrial fibrillation is primarily an aging population, an increase in the prevalence of AF-induced conditions, and a better diagnosis of atrial fibrillatio.Objective: The aim of the study was to assess the quality of life and the acceptance level of patients with atrial fibrillation.Material and methods: The work was written on the basis of the method of analysis of scientific literature and statistical analysis. The study was conducted using the diagnostic survey method. Each of the patients included in the study received: a standardized questionnaire The Short Form – 36 Health Survey Questionnaire (SF-36v2), Scale of disease acceptance (AIS) and author's questionnaire.Results: Studies show that patients with atrial fibrillation were better at psychiatric than physical and also had an average level of disease acceptance. With age, the quality of life was worse and the level of acceptance was lower. The higher level of disease acceptance determined the better quality of life of the respondents. Patients who were professionally active and in good financial condition showed a higher level of disease acceptance and better quality of life. The number of hospitalizations significantly affected the quality of life of patients. The more hospital stays, the quality of life was worse. The level of disease acceptance was higher in patients who were scheduled.Conclusions: The level of disease acceptance significantly affected the quality of life of patients. Examining the variables affecting these two traits allows us to know the limitations of the patients in their daily functioning, as well as the difficulties in the treatment process. Raising the acceptance level of the disease, and thus the quality of life, will contribute to better preparedness for self-care and self-care. The results will also allow you to assess the course of treatment, respond early to the problems of the patient and help solve the