Influence of post-nuclear truama on the Japanese cinema

Ostatnie 70 lat było okresem, w którym Japonia musiała zmierzyć się z wieloma trudnymi problemami dotyczącymi wykorzystania energii nuklearnej. Japonia jest pierwszym (i póki co jedynym) krajem, który doświadczył ataku bronią atomową, a mimo to aż 30% produkowanej przez nią energii elektrycznej pochodzi z elektrowni jądrowych. Na przestrzeni lat wzbudziło to niezliczone żarliwe debaty, które odbiły się echem także w japońskim przemyśle filmowym. Ataki bombowe na Hiroshimę i Nagasaki, jak również incydent z próbami na broni wodorowej na atolu Bikini w 1954r. to traumatyczne wydarzenia, które pozostawiły niezatarte piętno w psychice i kolektywnej pamięci całego narodu, wpływając tym samym na wykształcenie się silnych idei pacyfistycznych, a przede wszystkim anty-nuklearnych. Podświadomy strach przed energią atomową i wszelką działalnością z nią związaną znalazł ujście m.in. w dziełach filmowych tworzonych przez Japończyków po II Wojnie Światowej. W swojej pracy próbuję opisać ten związek. Praca dzieli się na trzy rozdziały. W pierwszym postanowiłem scharakteryzować zjawisko traumy zarówno na płaszczyźnie indywidualnej, jak i kolektywnej. W drugim opisuję psychospołeczne skutki ataków bombowych na Hiroshimę i Nagasaki, w dużej mierze powołując się na zeznania samych hibakusha. W trzecim zaś dokonuję analizy wybranych dzieł filmowych z nurtu post-nuklearnego z podziałem na te odnoszące się do wydarzeń z 1945r. bezpośrednio, oraz te, które nawiązują do nich w sposób metaforyczny.The last 70 years have been a difficult time for Japan, which brought upon it many issues concerning usage of nuclear power. Japan is the first and so far the only country in the world that suffered from nuclear attacks, yet 30% of its electrical power comes from nuclear plants. Across the century it raised countless of relentless debates on the subject and also strongly influenced Japanese film industry. The atomic bombings on Hiroshima and Nagasaki, as well as the incident with hydrogen-bomb at Bikini islands, had a great impact on lives of the Japanese people. They left a terrible imprint on their collective memory and subconsciousness, leading to creation of a national trauma which influence their society continuously until today. The aim of this paper is to describe this phenomenon. The work contains of 3 chapters: the first one describes the psychology of trauma on both individual and collective levels. The second one concentrates on the psychosocial aspects of nuclear bombings on Hiroshima and Nagasaki, based largely on testimonies of the A-bomb survivors. Third, and the last one, contains analysis of chosen works of Japanese post-nuclear cinema, divided in two groups: films depicting the events of 1945r. directly, and those that portray them in a metaphorical way