Protection of style with particular focus on Polish copyright law

Tematem niniejszej pracy jest kwestia ochrony stylu ze szczególnym uwzględnieniem prawa autorskiego. Celem analizy jest przyznanie lub odmowa przyznania stylowi ochrony autorskoprawnej, a także wskazanie ewentualnych możliwości ochrony w obrębie innych dziedzin prawa.Biorąc pod uwagę, że styl jest pojęciem wieloznacznym, podstawowym problemem pracy było wyznaczenie zakresu badanego pojęcia i jego odpowiednie zdefiniowanie. Posłużono się m.in. kontekstem historycznym pojęcia „stylu”, jego definicjami słownikowymi, a także cechami przypisywanymi mu przez teorię sztuki i literaturę prawniczą. W rezultacie wyodrębniono trzy rodzaje stylu: styl w szerokim znaczeniu, styl indywidualny i styl ludowy, a następnie utworzono dla nich definicje.Niezbędnymi elementami pracy było: określenie przedmiotu ochrony prawnoautorskiej, poszczególnych przesłanek ochrony, warunków ochrony poszczególnych części utworów oraz ustalenie zakresu działania przepisu odmawiającego pewnym typom wytworów intelektualnych ochrony. Poruszona została również kwestia różnych form eksploatacji cudzej twórczości. Rezultatem analizy literatury prawniczej oraz poszczególnych przepisów prawa autorskiego jest konkluzja, że żadna z trzech odmian stylu nie podlega reżimowi ustawy o prawie autorskim i nie może korzystać z przewidzianej w jej przepisach ochrony. Dzieje się tak pomimo faktu, iż w pewnych sytuacjach możliwe jest uznanie stylu indywidualnego za przejaw o twórczym i indywidualnym charakterze. Niemniej jednak, ze względu na stabilność stanowiska doktryny w kwestii niemożności zakwalifikowania stylu indywidualnego jako sposobu wyrażenia, należy konsekwentnie odmówić stylowi indywidualnemu ochrony prawnoautorskiej. Z tym wiąże się też wniosek, iż przejęcie czyjegoś stylu nie prowadzi do powstania dzieła o charakterze niesamoistnym.Potencjalną podstawę dla ochrony stylu indywidualnego można odnaleźć na gruncie dóbr osobistych oraz przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jednak zależy ona on okoliczności danej sprawy.The subject of this thesis is protection of style with particular focus on copyright law. The purpose is to decide whether the copyright law grants or denies protection in respect of style. The second objective is to indicate if there is a possibility of acquiring protection in other branches of the law.The fact that “style” is an ambiguous word created problems in delimiting its meaning and in defining the term appropriately. The most informative factors used to solve this dilemma were: the word's origins and historical context, definitions provided by various dictionaries, and the depiction of the subject made by some members of the legal doctrine and art historians. As a result three categories were distinguished and later on defined, namely: collective style, personal style and folk style.The most important parts of the work were: the description of the object of copyright protection, the protection's prerequisites, requirements for the protection of the work's individual parts, and the application of the norm denying the copyright protection to products that do not qualify as a form of expression. The legal forms of exploiting the works of others were also mentioned.Even though there is a possibility for a personal style to fulfill necessary prerequisites to qualify as the object of the copyright law, the doctrine firmly insist on denying style such protection based on the theory of idea-expression dichotomy. In conclusion, there is no copyright protection for any kind of style defined in this thesis (the topic of derivative work included).However, the protection of the creator's personal style may be based on the Civil Code's personal rights or on the grounds of The Suppression of Unfair Competition Act. Nevertheless, it depends on the circumstances of the particular case