School of lace-making in Zakopane (1883 - 2008) and its impact on mythologization of highlanders tradition.

Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, ratyfikowana przez Polskę w 2011 r. pozostaje właściwie jedynym narzędziem ochrony niematerialnego dziedzictwa. Jest ona jednak bezradna wobec wielu przejawów niematerialnego dziedzictwa, które nie spełniają kryteriów definiowania przyjętych w konwencji. Przykładem mogą być odchodzące w niepamięć zakopiańskie tradycje koronkarskie związane z istnieniem szkoły koronkarskiej. Niniejsza praca stanowi próbę zarysowania historii Krajowej Szkoły Koronkarskiej w Zakopanem (powstałej w 1883 r. i funkcjonującej pod różnymi nazwami do 2008 r.) oraz jej profilu artystycznego, w kontekście historii koronkarstwa europejskiego oraz przede wszystkim w kontekście mitologizacji góralszczyzny w XIX i XX wieku.Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage, ratified by Poland in 2011 is actually the only tool of protection of intangible cultural heritage. The convention however is helpless to protect intangible heritage that do not meet the criteria for the definition adopted by the convention. Fast fading lace-making traditions of Zakopane, which were strictly connected with activity of vocational school of lace-making are the great example of this kind of phenomenon. This paper attempts to shed some light on a history of Krajowa Szkoła Koronkarska in Zakopane (founded in 1883 and existing under different names to 2008) and its artistic profile in the context of history of european lace-making and in particular in the context of mythologization of highlanders tradition in XIX and XX century