Teatralność poezji miłosnej Johna Donne'a jako narzędzie kreujące tonację wiersza

Poezja miłosna Johna Donne’a opiera się głownie na werbalnej i niewerbalnej interakcji podmiotu lirycznego z adresatem. W trakcie lektury czytelnik może odnieść wrażenie, że znajduje się na widowni, a wydarzenia opisane w wierszu przypominają sceny wystawiane w teatrze. Wiersze miłosne jednego z najsłynniejszych angielskich poetów metafizycznych posiadają wiele cech charakterystycznych dla dramatu: protagonistę, scenerię oraz publiczność. Często spotykanym motywem jest metafora świata jako teatru. Praca ma na celu wykazanie teatralności wierszy miłosnych autorstwa Johna Donne’a na podstawie analizy wybranych utworów pod kątem obecności i funkcji cech dramatycznych. Badanie owej teatralności, która staje się narzędziem do kreowania tonacji wiersza, pozwala przedstawić Johna Donne’a jako poetę tworzącego utwory o zróżnicowanej temperaturze uczuć.John Donne’s love poetry is mainly based on the verbal and non-verbal interaction between the speaker and the addressee. The reader of the poems may have the impression of being a member of the audience who is watching a play performed in theatre. The love songs of one of the most popular English metaphysical poet carry a lot of features typical for plays: a protagonist, a setting, and a poetic audience. Moreover, they often employ the world-as-theatre motif. The aim of the thesis is to discuss the dramatic quality of John Donne’s love poetry basing on the analysis of dramatic aspects and their function found in selected poems. The analysis of the theatricality, which serves as a tone creating device, is also to present John Donne as a writer who created poems of varied emotional expressions