Nature of the guarantee obligation referred to in Article 391of the Civil Code and non-contractual performance of a third party in the light of the position of the Supreme Court and the doctrine views

Głównym celem pracy było odniesienie się do możliwości przyjęcia odpowiedzialności za spełnienie świadczenia przez osobę trzecią. Nacisk został położony na analizę natury zobowiązania gwarancyjnego wynikającego z art. 391 kodeksu cywilnego, dokonanie uzasadnionej wykładni przepisu i próbę rozwiązania problemów dogmatycznych na tle tej instytucji.Praca składa się z czterech częsci. W pierwszej z nich omówione zostało przyrzeczenie świadczenia przez trzeciego w kontekście względnego charakteru zobowiązania. Druga część obejmuje przyjrzenie się wzajemnym stosunkom i zobowiązaniom między stronami, przedmiotowemu zakresowi umowy o świadczenie przez osobę trzecią i możliwości kwalifikacji zawartej umowy jako abstrakcyjnej lub kauzalnej. Trzecia część odnosi się do problematycznej interpretacji konstrukcji art. 391 kodeksu cywilnego i charakterystyki przyrzeczenia dłużnika ze względu na funkcje jaką ono pełni i jaki jest jego ekonomiczny sens. Ostatnia czwarta część pracy obejmuje zestawienie wywodu Sądu Najwyższego z wykonaną analizą natury zobowiązania gwarancyjnego wynikającego z art. 391 kodeksu cywilnego, odnosząc się także do wymogu zgody osoby trzeciej na powstanie zobowiązania gwaranta względem wierzyciela, zaakcentowaną także w tezie orzeczenia, a ponadto do przypadków zachowania się osoby trzeciej objętych regulacją z art. 391 kodeksu cywilnego. Pod koniec pracy badane jest to czy możliwe jest wykroczenie poza dwa warianty umowy o świadczenie przez osobę trzecią na podstawie swobody umów ujętej w art. 353(1) kodeksu cywilnego. W pracy nakreślono możliwosć kreowania stosunków zobowiązaniowych dotyczących osób spoza więzi obligacyjnej, powołując się wprost na treść art. 391 kodeksu cywilnego i zakres zasady swobody umów określonej w art. 353(1) kodeksu cywilnego.The main purpose of the Master’s thesis was a reference to the possibility of assuming liability for the performance of the third party. Particular emphasis was put on the analysis of the nature of the guarantee obligation referred to in Article 391 of the Civil Code, to interpret the Article and attempt to solve dogmatic problems under this Article.The Master’s thesis consists of four parts. In the first part, discussed a promise of performance of a third party in a context of the relative nature of the obligations. The second part includes the look at mutual relations and obligations between the parties, the material scope of the contract for a performance of the third party and the opportunity to qualify the contract as an abstract or causal.The third part relates to the problematic interpretation of the structure of Article 391 of the Civil Code and the characteristics of a promise of a debtor due to its function and its economic sense.The last, fourth part of the Master’s thesis contains the summary of the findings of the Supreme Court and the analysis of the nature of the guarantee obligation referred to in Article 391 of the Civil Code, with respect also to the requirement of the third party consent to any obligation of the guarantor towards the creditor, accentuated in a Supreme Court judgment, in addition to cases of behavior of a third party under control of the Article 391 of the Civil Code.At the end of the Master’s thesis it is verified whether is it possible to go beyond the two variants of the contract for the performance of the third party on the basis of the principle of contractual freedom recognized in the Article 3531 of the Civil Code. In the Master’s thesis outlined the possibility to create contractual relations relating to persons from outside the obligating link, relying directly on the content of the Article 391 of the Civil Code and the scope of the principle of the contractual freedom referred to in Article 3531 of the Civil Code