Odpowiedzialność Pośredniczących Dostawców Usług Internetowych oraz Użycie Znaku Towarowego w Reklamie Online

Pierwsza część pracy skupia się na problemach związanych ze używaniem znaków towarowych w reklamie online. Reklama online to stosunkowo nowa dziedzina dla wielu konsumentów, reklamodawców i właścicieli znaków towarowych. W internecie można znaleźć mnóstwo przykładów reklam, które w rzeczywistości nie pochodzą od właściciela znaku towarowego, a użytkownicy internetu mogę mieć wątpliwości dotyczące autentyczności danej reklamy. Niektóre z reklam mogą bardzo łatwo wprowadzić w błąd użytkownika Internetu. Odpowiedni system ochrony konsumentów w powyższych przypadkach jest bardzo potrzebny. Najbardziej popularną formą naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy w internecie jest użycie domeny internetowej. Jednak w mojej pracy skupiam się na innych sposobach naruszania znaku towarowego w internecie przez osoby trzecie, które przez swoje działanie naruszają prawo do znaku towarowego oraz obniżają jego prestiż. W pierwszej części przedstawiam ważne definicje, które pomogą zrozumieć poruszony temat. Następnie, zastanawiam się nad legalnym oraz nielegalnym użyciem znaków towarowych w reklamie online. Podaję przykłady takich działań i omawiam orzecznictwo. Ze względu na międzynarodowy charakter Internetu, przedmiot pracy nie ogranicza się do analizy polskich ustaw. Takie podejście jest spowodowane bardzo ubogim orzecznictwem w Polsce. Ze względu na powyższe, przedstawione jest orzecznictwo Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Niemczech. W drugiej części rozprawy skupiam się na odpowiedzialności pośredniczących dostawców usług internetowych na podstawie prawa Unii Europejskiej. Przedstawiam także amerykański system odpowiedzialności i porównuję je z rozwiązaniami europejskimi. Omawiam odpowiedzialnoś usługodawców będących pośrednikami w ramach Dyrektywy o Handlu Elektronicznym. Ze względu na fakt, że handel elektorniczny został uregulowany dużo wcześniej w Stanach Zjednoczonych, jednym z celów Unii Europejskiej było dorównanie do Amerykańskich standardów. Ze względu na powyższe, przedstawiam także amerykańskie rozwiązania w tej dziedzinie. Po omówieniu przepisów wprowadzonych w Unii Europejskiej oraz w USA, przeprowadzam ich analizę oraz przedstawiam alternatywne możliwe rozwiązania, które mogłyby być wprowadzone w EU dla ulepszenia systemu. Są to między innymi rozwiązania takie jak powołanie specjalnego wyspecjalizowanego zespołu, który analizowałby zgłoszenia naruszeń w internecie oraz wprowadzenie 'notice and take down procedure', czyli procedury, która dokładnie określa jakie kroki powinny zostać podjęte przez organ otrzymujący zgłoszenie o naruszeniu. Taka procedura jest wprowadzona w Amerykańskim prawie.Następnie omawiam implementację Dyrektywy o Handlu Elektronicznym w systemach prawnych poszczególnych państw członkowskich, takich jak Polska, Wielka Brytania, Niemcy i Włochy. Na koniec przedstawiam obszary w których ograniczenia odpowiedzialności nie są uregulowane w Dyrektywie, jak na przykład wyszukiwarki internetowe.The first part of dissertation looks at several problems in relation to the Internet and the use of a trade marks in online advertising. Online advertising is a relatively new field for many consumers, advertisers and trade mark owners. Consumers may experience problems assessing the authenticity of an advert, which may be a fraud. Some advertisements promote goods that do not exist, or fake goods or services where the company never intends fulfil their promises. Information about products in adverts is also often not sufficient. Furthermore, in some cases they are displayed wrongly or provide incorrect information about the product. Some of the adverts may mislead the Internet user. An appropriate system of consumer protection is needed in the above cases. Firstly, I present an important definitions that will help to understand a discussed topic. Then, I debate about legal and illegal use of trade marks in online advertising. I give examples of such acts and discuss cases. From the perspective of trade mark owners and advertisers, there are other concerns to focus on. The most visual and detrimental problem is the infringement of a trade mark by a third party. The appropriation of a trade mark as part of one's domain name is the most prominent form of trade mark infringement online. In the thesis however, I focus on other means by which third parties, whether by intentional or unintended action, infringe a trade mark owner's rights and lower the prestige of his registered trade mark. The problem, as it seems to be less significant, is not often described in literature. Therefore I engage the attempt to bring forward the aggregate of the subject. Due to the international nature of the Internet, the subject matter of the dissertation is not limited to the analysis of Polish law and its legislature. The discussion also covers the law and jurisdiction of foreign countries. This approach is supported by the lack of cases concerning the subject in the Polish jurisdiction. In this dissertation, cases from the United States, the United Kingdom and Germany are presented. In the second part of the dissertation I focus on the liability of intermediary service providers on the grounds of European Union legislation. I will also put forward the American system of liability and compare it with European solutions. The issue that I will try to determine is the extend to which service providers should be liable for the content on web pages. The European Union deemed that harmonization of e-commerce was necessary. This harmonization took form in the Electronic Commerce Directive. Thus, in the dissertation I discuss the liability of intermediary service providers under the E-Commerce Directive. The Directive does not operate only within the EU, but the relations with third states were also in mind of the regulators. It seems that not only the regulation of the internal issues is emphasized, but also the ambition to ground for competing with the United States in encouraging the use of the Internet in commerce. Therefore, I present also the American Approach of this area. When discussing the regulations on e-commerce in EU, I think through alternatives given by US jurisdictions and the valuable knowledge that comes from the years of Internet-related regulations that have already been developed there. On the grounds of American solutions and suggestions of EU Member States I discuss possible ways to regulate the liability of intermediary service providers differently. I present the ideas of establishment of specialised 'special body' or incorporation of notice and take down procedure established in DMCA in United States.Subsequently, I discuss the incorporation of the E-Commerce Directive into legal systems of different Member States, such as Poland, United Kingdom, Germany and Italy. At the end I present the areas in which limitations to liability are not regulated such as hyperlinks or search engines