Irony as linguistic phenomenon. From the traditional approach to the modern theories

Praca wskazuje na ewolucję postrzegania ironii werbalnej. Uznając za punkt wyjścia ujęcietradycyjne, niniejsza analiza omawia ironię jako figurę retoryczną. Dzięki rozwojowi teoriijęzykoznawczych w XX w. możliwe jest poszerzenie pola badań nad ironią. Wybórnajważniejszych teorii i ich krytyczna prezentacja pozwalają pokazać złożoność tego pojęcia wramach współczesnego językoznawstwa. Autor koncentruje swoją analizę na teoriach następującychautorów: C. Kerbrat-Orecchioni, Oswald Ducrot, Dan Sperber i Deidre Wilson.This thesis indicate the evolution of perception of the verbal irony. Assuming the traditionalapproach as its starting point, this analysis presents the irony as a rhetorical figure. Due to thedevelopment of linguistic theories in the 20th it remains possible to expand the field of study on theirony. The choice of modern theories and their critical presentation allow to show the complexity ofthis notion in the frame of modern linguistics. The author concentrates his analysis on the theoriesof the following authors: C. Kerbrat-Orecchioni, Oswald Ducrot, Dan Sperber and Deidre Wilson.L'étude indique l'évolution de la perception de l'ironie verbale. Prenant l'approche traditionnellecomme point de départ, la présente analyse traite de l'ironie comme figure de rhétorique. Grâce audéveloppement des théories linguistiques au cous de XXe siècle, il demeure possible d'élargir lechamp des études sur l'ironie. Le choix des théories les plus pertinentes et leur présentation critiquepermettent de montrer la complexité de cette notion dans le cadre de la linguistique moderne.L'auteur focalise son analyse sur les théories des auteurs suivants : C. Kerbrat-Orecchioni, OswaldDucrot, Dan Sperber et Deidre Wilson