National Socialism in the interpretation of the work of Eberhard Jackel.

Niniejsza praca ma na celu przedstawić unikalne podejście profesora Eberharda Jäckela do światopoglądu Adolfa Hitlera i jego wpływu na dzieje ludzkości. Temat ten poruszany był wielokrotnie przez historyków w powojennej Europie, jednak nie został on zaprezentowany w takim ujęciu, które łączy perspektywę historyczną, socjologiczną i politologiczną dla zrozumienia poglądu Hitlera i zaprezentowania interpretacji jego doktryny przez niemieckiego historyka Eberharda Jäckela, związanego z uniwersytetem w Stuttgarcie.Dla samego Adolfa Hitlera ów światopogląd miał ogromne znaczenie, dając podstawę nazistowskiej ideologii. Samo określenie w nomenklaturze III Rzeszy było bardzo często używane, o czym świadczą choćby tytuły rozdziałów Mein Kampf: „Światopogląd a partia” oraz „Światopogląd, a organizacja”. Centralne umiejscowienie tego słowa wywarło zapewne wpływ na tytuł pracy Eberharda Jäckela, „Hitlera pogląd na świat” oraz przede wszystkim na jego rozważania dotyczące sfery postrzegania rzeczywistości przez Adolfa Hitlera, a co za tym idzie wpływu na ideologię, poczynania polityczne, wojenne, czy społeczne całej III Rzeszy. .Hitler kreował się na polityka oraz twórcę programu, łącząc postawy demagoga, który dąży do osiągnięcia celu i zdobycia władzy, z ideologiem, który tworzy „słuszny, utopijny obraz świata”. Polityk wciela go w życie, niosąc za sobą miliony podobnie myślących, dostosowując ideologię tak, by zrealizować swoje założenia. Według Hitlera twórca programu doceniany jest dopiero pośmiertnie, gdyż wyprzedza swoje czasy lub idea nie odpowiada aktualnemu stanowi rzeczy. E. Jäckel odwołuje się do znanych prac historyków, m.in. Friedricha Gluma, György Lukácsa, Alana Bullocka czy Evy Reichmann, zauważając, że jedni wychodzili z założenia, że Hitler nie miał własnego światopoglądu, a ideologię budował na kanwie przemyśleń innych narodowych socjalistów takich jak Alfred Rosenberg, Gottfried Feder, czy ustaleń wcześniejszych filozofów: Fichtego, Darwina, Gobineau, van der Brucka i wielu innych. Przez drugich wódz III Rzeszy został uznany za „nihilistycznego oportunistę”, mającego na celu jedynie zdobycie władzy, któremu towarzyszyła nieskończona obsesja rozszerzenia jej na cały świat. Światopogląd w ich mniemaniu służył tylko jako środek do osiągnięcia celu. To nie on sterował polityką, a polityka nim. Po części można tej tezie przyznać rację. Objawia się to m.in. w hitlerowskiej propagandzie, której Jäckel nie poświęca wiele uwagi, a miała przecież ogromny wpływ na społeczeństwo nazistowskich Niemiec. Pojawiali się również tacy biografowie, którzy umniejszali wpływ Hitlera na powstanie nowej ideologii. Eberhard Jäckel odrzuca założenia swoich poprzedników. Dochodzi do wniosku, że każdy, nawet Adolf Hitler, posiada jakiś światopogląd i to jemu przypisuje główną rangę w tworzeniu hitleryzmu.