MOTYW SAMOWIEDZY I SAMOOSZUKIWANIA SIĘ W WYBRANYCH POWIEŚCIACH KAZUO ISHIGURO

Niniejsza praca magisterska jest analizą motywu samowiedzy i samooszukiwania się w trzech pierwszych powieściach autorstwa Kazuo Ishiguro: Pejzaż w kolorze sepii, Malarz świata ułudy i Okruchy dnia. Każda powieść została omówiona w osobnym rozdziale. Poza analizą wybranych powieści, praca zawiera krótki rozdział poświęcony twórczości Kazuo Ishiguro. Głównym celem tej rozprawy jest prezentacja narratorów tych trzech powieści oraz analiza sposobów radzenia sobie z negatywnymi uczuciami, które wynikają z błędów popełnionych w przeszłości przez każdego z bohaterów. Nadejście starości skłania każdego z nich do konfrontacji z własną przeszłością. Etsuko, Ono i Stevens to pierwszoosobowi narratorzy, którzy opowiadają swoją historię w celu usprawiedliwienia swoich czynów z przeszłości. Każdy z nich popełnił pewne błędy w przeszłości, które ostatecznie pozostają w ich pamięci na całe życie. Jednakże, w toku narracji, próbują oni ukryć niektóre negatywne aspekty swej przeszłości, dlatego jako narratorzy są niewiarygodni. W celu zminimalizowania negatywnych przeżyć, które pojawiają się w procesie samooceny, każdy narrator ucieka się do różnych mechanizmów obronnych, które pomagają mu ukryć negatywne aspekty swej przeszłości. Tym samym, użycie mechanizmów obronnych jest jednocześnie aktem samooszukiwania się, który jest charakterystyczny dla każdego z bohaterów. Postaci usiłują pogodzić się z przeszłością, lecz proces samooceny nie do końca wnosi w ich życie spokój wewnętrzny. Jednak ostatecznie każdy z bohaterów zaczyna spoglądać w przyszłość z nadzieją, że jeszcze wykorzysta pozostałą część swojego życia najlepiej jak to będzie możliwe.This MA thesis explores the themes of self-knowledge and self-delusion in Kazuo Ishiguro’s first three novels: A Pale View of Hills, An Artist of the Floating World and The Remains of the Day. Each novel is analysed in a separate chapter. Apart from the analysis of the selected novels, this thesis includes a short section which is devoted to an outline of Kazuo Ishiguro’s fiction. The main aim of the project is to present the narrators of these three novels and analyse the ways they deal with their negative feelings which result from some errors committed by them in the past. The onset of old age provokes each character to confront her/his past. Etsuko, Ono and Stevens are first-person narrators who try to tell their stories in an attempt to justify their past actions. Each of them made some crucial mistakes in the past, which scarred them for the rest of their lives. However, in the course of their narration, they try to conceal some negative parts of their stories, so their accounts are unreliable. In order to minimise their anxieties which emerge in the process of self-assessment, each narrator resorts to various defence mechanisms which help them hide the negative aspects of the past. All the same, the use of defence mechanisms is simultaneously an act of self-delusion which is characteristic of each character. The protagonists strive to come to terms with their past, but through the process of their self-assessment they do not fully achieve inner peace. Yet, eventually, each narrator starts looking ahead to the future in the hope that they will make the best of what remains of their lives