Period of prescription in Polish civil law.

Celem niniejszej pracy było dokonanie charakterystyki terminów zawitych w polskim prawie cywilnym, zwrócenie uwagi na najważniejsze problemy, wynikające m.in. z braku ich ogólnej regulacji oraz próba odpowiedzi na pytanie, jakie regulacje mogłyby w przyszłości zapobiec tym komplikacjom.Praca złożona jest z trzech części. W pierwszej z nich podjęto próbę zdefiniowania pojęcia terminu zawitego przy pomocy przeglądu dotychczasowych poglądów doktryny oraz przez analizę projektu przepisów części ogólnej Kodeksu cywilnego z 2008 roku, przygotowanego przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego. Druga część przedstawia najważniejsze podziały terminów zawitych i zawiera krótką charakterystykę każdej grupy terminów zawitych. Ostatni rozdział pracy poświęcono omówieniu kwestii biegu tych terminów, a zwłaszcza problematyce stosowania przepisów o przedawnieniu do terminów zawitych w drodze analogii oraz możliwości korzystania z konstrukcji nadużycia prawa w sytuacji upływu terminu zawitego. Analiza dotyczyła nie tylko obowiązującego stanu prawnego oraz poglądów doktryny i orzecznictwa, lecz również propozycji przyszłych zmian przepisów Kodeksu cywilnego, będących efektem prac Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego.The aim of this thesis is to describe the regulation of period of prescription in Polish civil law. This thesis is divided into three parts. First of them contains the analysis of the meaning of period of prescription. The next part presents main groups of subjective rights which shall not be exercised after the lapse of preascription period. The last part concentrates on issues, such as admissibility of analogical aplication of interruption and suspension of period of limitation to preascription period and abuse of subjective right in case of lapse of prescription period. The analysis describes not only the present state of law and views of doctrine and jurisdiction, but also the new proposed regulation by Civil Law Codification Commission