Protracting administrative proceedings

Tematem pracy jest problematyka przewlekłości postępowania administracyjnego. Instytucja ta pojawiła się w polskiej procedurze administracyjnej w wyniku nowelizacji ustawy Kodeks Postępowania Administracyjnego dokonanej w 2011 r. W założeniu ustawodawcy ustanowienie nowego środka prawnego, jakim jest zażalenie na przewlekłość postępowania administracyjnego (obok przysługującego już zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie) miało stanowić dodatkową gwarancję ochrony stron uczestniczących w postępowaniu. W praktyce, zmiana ta wywołała wiele kontrowersji, głównie z powodu braku podania przez ustawodawcę definicji legalnej przewlekłości. Rozważania podjęte w rozdziale I skupiają się na omówieniu standardów, według których powinny procedować organy administracji publicznej. Są to z jednej strony normy o charakterze bezwzględnie obowiązującym, jak i liczne wytyczne czy też postulaty (jak np. Kodeks Dobrej Praktyki Administracyjnej), które organy administracyjne powinny urzeczywistniać i respektować w procesie stosowania prawa. Następnie, w rozdziale II ukazano szczegółową genezę instytucji przewlekłości postępowania administracyjnego, oraz poglądy sformułowane przez doktrynę i orzecznictwo, dotyczące rozumienia tego pojęcia. To stało się podstawą do sformułowania własnych wniosków na podejmowany w pracy temat. Istotne było również zestawienie pojęcia przewlekłości z pojęciami bezczynności i milczenia organu. Rozdział kończy się analizą środków prawnych, służących zwalczaniu inercji organów administracji publicznej. Zwieńczeniem pracy jest dokonana w rozdziale III wieloaspektowa ocena przewlekłości, uwzględniająca nie tylko ukształtowanie i funkcjonowanie instytucji przewlekłości w praktyce, ale zawierająca także wnioski de lege ferenda.The paper presents an issue of the protracting administrative proceedings. This institution turned up at the Polish administrative procedure as a result of an amendment to a Code of Administrative Procedure, made in 2011. According to the legislator establishing a new legal measure – a complaint about the protracting administrative proceedings – was supposed to constitute the additional guarantee of the protection of participating party to administrative proceedings (besides the complaint it already being entitled about not-settling the matter in time). In practice, this change caused a lot of controversy, mainly because of lack of giving the legal definition of protracting administrative proceedings by the legislator. Reflections in the first chapter are focusing on discussing standards, according to which bodies of public authority should proceed. These are both imperative norms, as well as numerous guidelines or also demands (for example Code of Good Administrative Behavior) which administrative bodies should fulfill and respect into the process of applying the law. In the second chapter a detailed genesis of the institution of the protracting administrative proceedings, and views formulated by doctrine and the judicial decision, concerning understanding this notion were portrayed. It became a ground for expressing own conclusions to the subject taken up at the paper. Comparison the protracting administrative proceedings with notions of the inactivity of public administration authority and administrative silences was also substantial. The chapter is ending with analysis of legal remedies, serving the combating inertia of bodies of public authority. The last third chapter include a multifaceted evaluation, which presents not only forming and functioning the institution of the protracting administrative proceedings in practice, but also containing conclusions for the future