Study of interaction between oxide nanomaterials and biomacromolecules.

Albumina surowicy ludzkiej (HSA) to biomakrocząsteczka, która jest zdolna przyłączyć do swojej struktury wiele różnorodnych ligandów. Ma ona duże znaczenie w transporcie leków w organizmie człowieka. W pracy tej zbadano oddziaływanie HSA z różnymi nanomateriałami tlenkowymi – TiO2, czerwień bromopirogallolowa@TiO2, rutyna@TiO2 , oraz hematoksylina@TiO2. Oddziaływania te zanalizowano na podstawie pomiarów fluorescencji stacjonarnej. Wyniki tego pomiaru wykazały, że dodatek nanomateriału tlenkowego do roztworu biomakrocząsteczki powoduje wygaszenie intensywności fluorescencji HSA. W celu ustalenia rodzaju wygaszania wykreślono wykresy Sterna-Volmera. Największe obniżenie intensywności fluorescencji biomakrocząsteczki zaobserwowano przy użyciu rutyny@TiO2. Wykonano więc dla tego materiału dodatkowe pomiary absorbancji UV-Vis oraz czasów życia fluorescencji. Zbadano także kinetykę zachodzących reakcji przy użyciu metody stopped-flow. Pomiary te przeprowadzono także dla samego roztworu rutyny.Human serum albumin (HSA) is a biomacromolecules that can attach to its structure a wide variety of ligands. It has an important job in transporting drugs in the human body. The interaction of HSA to TiO2, bromopyrogallol red@TiO2, routine@TiO2, hematoxylin@TiO2 and routine was investigated by fluorescence spectra. The result of fluorescence titration indicated that oxide nanomaterials could quench the fluorescence of HSA. To confirm the quenching mechanism data were analyzed with the Stern-Volmer equation. The biggest quenching of fluorescence was observed with routine@TiO2. In addition UV-Vis spectra and fluorescence lifetime was measured for this material. The kinetics of the reaction was investigated by stopped-flow method. These measurements were also performed for the solution of routine