Pojęcie sukcesu w pracach Samuela Becketta w kontekście Dżumy Alberta Camus

Samuel Beckett był jednym z kluczowych postaci europejskiej literatury XX wieku. Jego powieści i sztuki napisane zgodnie z ideą estetyki porażki pokazują rozmiar ironii i inteligencji, jaką ten pisarz posługiwał się w swoich dziełach a ich celem było pokazanie niemożności wyrażania się, stale obecnej w życiu artysty. Celem niniejszej pracy jest omówienie pojęcia sukcesu obecnego w wybranych, powojennych dziełach Samuela Becketta, a mianowicie w Trylogii i Radosnych Dniach. Jednakże przed dokonaniem dogłębnej analizy jego prac uważam, iż koniecznym jest opisanie powieści Alberta Camus pt. Dżuma, która zapewnia kluczową perspektywę dla omawiania prac Becketta. Dlatego też rozdział pierwszy skupia się na opisaniu możliwości sukcesu pomimo przytłaczającej absurdalności życia, ukazanej we wzroście świadomości o niej oraz reakcjach na nią postaci Dżumy. Rozdział drugi opisuje skutki poszukiwań sensu istnienia prowadzonych przez postacie Trylogii jak również cykl łączący te podmioty literackie, charakteryzujący się ciągłą utratą elementów tworzących ich życia. Rozdział trzeci przedstawia sukces jako przetrwanie na przykładzie sztuk teatralnych i powieści Becketta, mechanizmy używane przez postacie w celu podtrzymania ich istnień oraz heroizm ich postaw w odniesieniu do życia.Samuel Beckett was one of the key European literary figures of 20th century. His literature and drama written in accordance with the concept of aesthetics of failure show true scope of irony and intelligence this writer operated with in his works and are aimed at depicting the impossibility of expression continuously present in the life of the artist. The aim of this thesis is to discuss the notion of success present in Samuel Beckett’s selected post-war works, namely The Trilogy and Happy Days. However, before procuring an in-depth analysis of his works, I find it necessary to describe a novel by Albert Camus, namely The Plague, which provides an important perspective on Beckett’s works. Thus, chapter one focuses on the possibility of success despite overwhelming absurdity of life, depicted in a growth of consciousness of it and reactions towards it by the characters of The Plague. Chapter two describes the ramifications of the search for the meaning of life conducted by the characters of The Trilogy as well as the cycle that connects these literary personas, characterized by a continuous loss of elements making up for their lives. Chapter three, using Beckett’s plays and novels as an example, presents success through survival in Beckett’s works, and the characters’ mechanisms used in order to sustain their existences and the heroism of their attitude towards life