Honour as the instrument of a political struggle during the interwar period

Walka polityczna w okresie dwudziestolecia międzywojennego przybierała różne formy. Poza demagogicznymi hasłami, zastraszaniem oponentów politycznych, a nawet przemocą fizyczną wykorzystywano również pojęcie honoru. Osoby uznawane w toku procesów honorowych za gentlemanów miały cieszyć się powszechnym szacunkiem, a ci co do których sądy honorowe orzekły, iż ich postępowanie nie licowało z zasadami honoru, powinni stracić powszechny szacunek. Do maja 1926 r. sprawy honorowe toczące się w tle gry politycznej miały w zasadzie charakter przypadkowy i nie były zaplanowane jako forma walki z przeciwnikami politycznymi. Po zamachu majowym natomiast część spraw honorowych była z pewnością inicjowana przez sanatorów dla osiągnięcia konkretnych celów politycznych: oczyszczenia się z zarzutów polityków związanych z tym obozem lub kompromitacji i unieszkodliwienia przeciwników politycznych.W rzeczywistości jednak sprawy honorowe nie zawsze kończyły się tak jak przewidywali to ich inicjatorzy, a społeczeństwo nie zawsze reagowało w zamierzony sposób. Rzadko bowiem zdarzało się, aby niekorzystny wynik postępowania przed sądem honorowym przyczynił się do złamania kariery politycznej. Ponadto członkowie trybunałów honorowych nie zawsze postępowali uczciwie, co z pewnością przyczyniło się do stopniowego zaprzestania uznawania tego rodzaju sądów przez społeczeństwo.Political struggle during the interwar period had many different forms. Besides demagogic slogans, intimidation of political opponents and even physical violence, also the concept of honour was used. People who were recognized by court of honour as gentlemen were to be treated with public respect, while those who were accused of dishonour lost that respect. Before May 1926 the conflicts of honour taking place in politics were mainly accidental and not planned as a way of struggle with political opponents. After the May Coup some of those conflicts were undoubtedly initiated by “sanators” in order to gain substantial political aims: to clear themselves from charges or to discredit their political adversaries. However, the conflicts of honour did not always end the way their initiators assumed it would happen and the society did not always react as intended. It rarely happened that unfavourable sentence by court of honour contributed to the ruining of a political career. Moreover, the members of courts of honour did not always act honestly, which made the society to gradually stop to recognize those courts