Socio-economic inequalities between old and new member states of the European Union

Współcześnie w skład Unii Europejskiej wchodzi 28 państw członkowskich, które reprezentują społeczność i rynek ponad 500 milionów obywateli. UE charakteryzuje się licznymi nierównościami społeczno-ekonomicznymi pomiędzy starymi a nowoprzyjętymi państwami członkowskimi – od 2004 r. Grupa starych członków UE liczy 15 państw, natomiast nowoprzyjętych jest 13. Już 18 państw należy do Strefy Euro. Przyjmuje się, że podział Europy na dwie części po II wojnie światowej jest przyczyną dysproporcji występujących między państwami i regionami dzisiejszej Unii. Dysproporcje w UE zazwyczaj pogłębiają się przy przyznawaniu członkowstwa nowym państwom, i w rezultacie wydłuża się proces ich redukowania. Wyrównywaniem tych nierówności zajmuje się polityka spójności, a jej głównymi instrumentami są fundusze strukturalne. Aby lepiej móc docierać do obszarów, które potrzebują wsparcia, UE podzieliła państwa członkowskie na regiony, tzw. NUTS-y. W celu pobudzenia wzrostu gospodarczego i zwiększenia zatrudnienia, na lata 2014-2020 przyjęto nową strategię, która obejmuje wzajemnie powiązane ze sobą priorytety: inteligentnego, zrównoważonego i sprzyjającego wyłączeniu społecznemu rozwojowi. Jednak procesowi wyrównywania nierówności towarzyszą liczne przeszkody, takie jak: globalizacja, zmiany demograficzne, klimatyczne, ryzyko energetyczne. Należy zaznaczyć, że rezultaty europejskiej polityki spójności nie mogą być natychmiastowe.Today the European Union has 28 Member States representing community and market of over 500 million citizens. The EU features a number of socio-economic inequalities between the old and new Member States - since 2004. The group of old EU Member States consists of 15 countries, and the new - 13. 18 states already belong to the eurozone. It is assumed that the division of Europe into two parts after the Second World War is the cause of disparities between the states and regions of today's Union. Inequalities in EU usually deepen with enlargements of the Community and as a result the process of reducing the disparities lengthens. Minimizing these inequalities is a task of cohesion policy, and its main instruments are the Structural Funds. To be able to support the less-favoured areas, the EU divided its Member States into regions, so-called NUTS. To rouse the economic growth and to increase employment, a new strategy has been implemented for the period of 2014-2020, which includes three mutually related objectives of: smart, sustainable and inclusive growth. However, the process of reducing the inequalities is accompanied by numerous obstacles such as globalization, demographic change, climate change, energy risk. It should be noted that the results of European cohesion policy cannot be immediate