Analysis of the clinical effectiveness of the use of tacrolimus versus cyclosporin, for the prophylaxis of organ rejection in patients after allogeneic transplant recipients due to end-stage renal

Transplantacja nerki jest najlepszym sposobem leczenia przewlekłej choroby nerek. Sukces transplantacji nie byłby możliwy bez współistniejącego, odpowiedniego leczenia immunosupresyjnego, które obniża częstość występowania epizodów odrzucenia organu oraz wydłuża czas przeżycia pacjentów i przeszczepu.Cel pracy: porównanie takrolimusu i cyklosporyny w leczeniu immunosupresyjnym po przeszczepie nerki u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek pod względem skuteczności i bezpieczeństwa stosowania.Metody: analiza statystyczna danych pochodzących z 3 zidentyfikowanych badań klinicznych z randomizacją oraz grupą kontrolną, porównujących takrolimus z cyklosporyną we wszystkich dostępnych dawkach preparatów. Okres obserwacji wynosił 12 miesięcy natomiast łączna liczba pacjentów uczestnicząca w badaniach – 734. Dla wszystkich analizowanych punktów końcowych obliczono iloraz szans (OR) oraz 95% przedział ufności (CI) z akceptowalnym poziomem istotności statystycznej (p<0,05).Wyniki: przeprowadzona metaanaliza wykazała, że takrolimus w porównaniu do cyklosporyny istotnie wpływa na obniżenie częstości epizodów odrzucania przeszczepu u osób go stosujących (OR 0,51; 95% Cl 0,37-0,71). Analiza wykazała również pozytywny efekt łączny takrolimusu zarówno w redukcji przypadków utraty narządu po przeszczepie (OR 0,8; 95% Cl 0,52-1,25), jak i w obniżeniu śmiertelności pacjentów po zabiegu przeszczepienia nerki (OR 0,54; 95% Cl 0,25-1,15). Jednak oba wyniki nie były istotne statystycznie.Wnioski: preparaty zawierające substancje czynną, jaką jest takrolimus powinny być częściej przepisywane biorcom nerki, w porównaniu do leków zawierających cyklosporynę, w profilaktyce odrzucania allogenicznych przeszczepów. Wskazane jest wykonanie dodatkowych, nowych badań analizujących przypadki śmiertelności i utraty przeszczepu u osób po transplantacji nerki w celu uzyskania bardziej wiarygodnych wyników.Kidney transplantation is the best treatment for chronic kidney disease. This success, however, would not be possible without relevant, concurrent, immunosuppressive therapy which reduces the incidence of organ rejection and prolongs survival time of both: patients and transplants.The aim of the research: comparison of tacrolimus and cyclosporine in immunosuppressive treatment after kidney transplantation for patients with end-stage renal failure in terms of efficacy and safety of the treatment.Methods: statistical analysis of data from 3 identified randomized clinical trials, and a control group; comparison of tacrolimus and cyclosporine in all dosages available. The observation period was as long as 12 months and the total number of patients participating in the study reached 734. For all of the endpoints, the odds ratio (OR) and 95% confidence interval (CI) with an acceptable level of statistical significance (p