Traditional Japanese ghost stories and their influence on modern culture

Tradycyjne japońskie opowieści grozy - kaidan - mają długą historię. Wiara w duchy, demony i zjawiska nadprzyrodzone zawsze była silnie zakorzeniona w japońskiej kulturze, co zaowocowało ukształtowaniem się bogatego zbioru istot fantastycznych. Pierwsze opowieści zawierające wątki związane z niesamowitymi wydarzeniami i obecnością duchów znane są już ze źródeł pisanych z epoki Heian. Z biegiem czasu ich popularność rosła, osiągając swój szczyt w epoce Edo, kiedy opowieści o duchach stanowiły jednen z gatunków popularnej literatury rozrywkowej. Przyglądając się współczesnej kulturze, można zauważyć, że wiele z tradycyjnych motywów przetrwało do naszych czasów i nadal, czasem po wprowadzeniu niewielkich zmian, jest wykorzystywanych w literaturze czy filmie. Sposób kreowania demonów uległ jednak pewnym zmianom i obecnie mogą być one postrzegane jako metafory samotności i odrzucenia, dotykającego wiele osób w nowoczesnym świecie.Beliefs connected with ghosts and other supernatural creatures are very popular in Japanese culture. First traces of such beliefs can be found in Heian period. In Edo period traditional ghost stories, called kaidan, became a part of common entertainment literature. They were also often used in kabuki theatre and in ukiyo-e art.Nowadays, many old-fashioned motives are still used in films (mainly horrors) and in books. However, modern characters of demons are often not only simple evil beings but can be rather considered as metaphors of solitude and exclusion