Glucocorticoid induced depression-like behavior in mice.

Depresja jednobiegunowa jest powszechnie występującym zaburzeniem psychiatrycznym o złożonej i wieloczynnikowej etiologii. Spośród wielu teorii, coraz bardziej popularna staje się hipoteza rozważająca rolę osi przysadkowo-przysadkowo-nadnerczowej (ang. hypothalamic–pituitary–adrenal axis; HPA) w patogenezie tej choroby. Liczne badania wskazują, że chroniczne podawanie hormonu stresu, kortykosteronu (ang. corticosterone, CORT) u gryzoni wywołuje neurobiologiczne i behawioralne zmiany podobne do wielu objawów i zmian na poziomie neuronalnym obserwowanych w depresji u ludzi. CORT oddziałuje na dwa typy receptorów kortykosteroidowych: mineralokortykoidowy (MR) i glukokortykoidowy (GR), jednak znaczenie poszczególnych receptorów w rozwoju objawów depresyjnych nie jest poznana.Celem niniejszego badania było określenie roli GR w patoetiologii depresji jednobiegunowej. Oceniane były skutki chronicznego podawania agonisty receptora glukokortykoidowego- deksametazonu (DEX), na zachowania przypominające depresję u myszy C57BL/6N. Deksametazon (w dawkach: 0,4 mg/kg lub 4 mg/kg) lub roztwór soli fizjologicznej podawane były raz dziennie przez 21 kolejnych dni. Zachowanie zwierząt oceniano w: teście wymuszonego pływania, teście preferencji sacharyny, teście instrumentalnego poszukiwania wrażeń, teście podniesionego labiryntu krzyżowego, teście wolnego pola oraz labiryncie o kształcie litery Y. Wyniki badań wskazują na rozwój wielu właściwości kojarzonych z modelem depresji u myszy którym podawano deksametazon. Są to: spadek masy ciała, zmniejszenie preferencji do konsumpcji sacharyny, wydłużenie czasu bezruchu i spadek energicznej aktywności (zachowania typu depresyjnego), wzrost zachowań lękowych oraz zaburzenie procesów uczenia się. Przewlekłe podania DEX nie miały jednak wpływu na aktywność lokomotoryczną myszy oraz na pamięć roboczą. Co więcej, ostre, jednorazowe podanie nie wpłynęło na uprzednio wyuczone zachowanie związane z poszukiwaniem wrażeń, co sugeruje, że badany lek nie posiada ani nagradzających ani awersyjnych właściwości.Wyniki przedstawionego badania sugerują, że GR może odgrywać rolę w patogenezie depresji, a także mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia mechanizmów leżących u podstaw tej choroby.Major depression (MD) is a common psychiatric disorder with a multifactor and complex etiology. Among several hypotheses proposed to explain its pathogenesis, the hypothalamic–pituitary–adrenal (HPA) axis disruption theory is becoming increasingly popular. Numerous studies indicate that repeated exogenous administration of the stress hormone corticosterone (CORT) in rodents produces neurobiological and behavioral alterations that parallel many of the symptoms and neurobiological changes associated with human depression. CORT affects two types of corticosteroid receptors- mineralocorticoid (MR) and glucocorticoid (GR), however the role of specific receptor in development of depressive symptoms is unknown.The aim of the present study was to assess the role of GR in the pathoetiology of MD. Specifically, the effects of chronic systemic GR agonist- dexamethasone (DEX) administrations on depression-associated behavior in C57BL/6N mice were investigated. Mice were daily injected with dexamethasone (0,4 mg/kg or 4 mg/kg) or saline solution. Animals behavior was assessed in: forced swimming test, saccharin preference test, operant sensation seeking procedure, elevated plus maze test, open field and Y maze test. Tests results indicate that a variety of depression-like behaviors characterized dexamethasone-treated mice: severe loss of body mass, reduced preference for saccharin consumption, increased immobility time, decreased climbing time (depressive-like behavior), increased anxiety-like behavior and impaired learning. However, chronic DEX treatment did not influence general mice locomotor activity or working memory. What is more, acute DEX administration did not affect pre-learned mice sensation seeking behavior, indicating that tested drug does not have any rewarding or aversive properties.The data suggest that GR may play a role in the neurobiology of depression, may contribute to better understanding of the mechanisms that underlie the disorder