In the face of death. Death as the last stage of film character's internal transformation

Autor analizuje fenomen przemiany wewnętrznej bohaterów filmowych w następujących ujęciach: antropologicznym, egzystencjalistycznym i gnostyckim. Światopoglądowa ewolucja postaci, każdorazowo unikalna, spaja teoria „silnego poety” Harolda Blooma. Koncepcja ta została zaadaptowana do rozprawy za pośrednictwem jej interpretacji, dokonanej przez Agatę Bielik-Robson. Polska myślicielka osadza ją w kontekście „nowoczesności”, jako projektu niedokończonego. Autor podkreśla spójny charakter tożsamości filmowych bohaterów, która jest przeciwstawna wobec jej ponowoczesnego wariantu, określanego przez płynność i fragmentaryczność. Drugim wiodącym wątkiem rozprawy jest analiza wizerunku śmierci na podstawie opisywanych utworów. Z jednej strony autor ujmuje to graniczne doświadczenie jako ostatni etap przemiany wewnętrznej filmowych postaci. Z drugiej zaś jego obraz stanowi pozytywną odpowiedź na zjawisko wypierania śmierci z przestrzeni społeczno-kulturowej w cywilizacji Zachodu. Ponadto wizja umierania jaka wyłania się z analizowanych filmów, ma alternatywny charakter w stosunku do dominującego współcześnie modelu postmodernistycznego, określanego przede wszystkim przez eskapizm.The author analyzes phenomenon of internal transformation, which occurs within film protagonists in following views: anthropological, existentialist and gnostic. Character’s world-view metamorphosis, in each circumstances unique, bonds Harold Bloom’s theory of „strong poet”. This concept was adapted to work through an interpretation of Bloom’s idea, made by Agata Bielik-Robson. Polish thinker places it in the context of „modernity”, understood as an unfinished project. The author emphasizes coherent nature of characters identity, which is antithetical to its postmodern variant, determined by fluency and fragmentation. Second main thread is an analysis of death image in film examples. On the one hand the author understands death as the last stage of character’s internal transformation. On the other hand her image constitutes positive reply to death supersession phenomenon from socio-cultural field in Western civilization. Moreover, image of dying in analyzed films is an alternative project to contemporary postmodern model, which is predominant and has mainly entertainment purposes