Organogenetic events in Rumex acetosa in vitro culture - histological studies and analysis of genetic variability.

Celem niniejszej pracy było określenie typu morfogenezy w procesie mikrorozmnażania Rumex acetosa L. cv. Lioński na podstawie analizy histologicznej oraz ocena stabilności genetycznej regenerantów z zastosowaniem markerów molekularnych RAPD i ISSR. Kulturę hypokotyli pobranych z 11 – dniowych siewek prowadzono naMS + 0,5 mg/l TDZ. Kalogenezę zanotowano po 14 dniach prowadzenia hodowli, natomiast indukcję morfogenezy uzyskano po upływie 21 dni od założenia kultury.Analiza histologiczna przekrojów barwionych metodą PAS/NBB wykazała, że regeneracja roślin zachodziła na drodze organogenezy pośredniej (formowanie pędów przybyszowych via kalus). Centra merystematyczne zlokalizowane powierzchniowo i głębinowo w tkance kalusowej dawały początek regenerantom. Dodatkowo obserwowano organogenezę wtórną. Ocenę stabilności genetycznej roślin zregenerowanych in vitro przeprowadzono z zastosowaniem 10 starterów RAPD, które amplifikowały 124 prążki, 54 z nich były polimorficzne (43,55%). W przypadku 6 starterów ISSR otrzymano 73 prążki, spośród których 46 było polimorficznych (63%). Uzyskane wyniki wskazują na wysokie zróżnicowanie genetyczne roślin zregenerowanych in vitro.The aim of the present work was to determine the type of morphogenesis during micropropagation of Rumex acetosa L. cv. Lionski by histological analysis and to assess genetic stability of regenerated plantlets using RAPD and ISSR molecular markers. The hypocotyls isolated from 11 – day – old seedlings were cultured on MS supplemented with 0,5 mg/l TDZ. The callogenesis was observed after 11 days from the beginning of the culture. Induction of morphogenesis was noticed after 21 days of culture.Histological analysis of tissue sections stained using periodic acid Schiff/naphthol blue black (PAS/NBB) revealed indirect organogenesis (adventitious shoots formation via callus). The regenerants were formed from meristematic centres located deep inside callus and near callus surface. Additionally, secondary organogenesis was observed. The genetic stability of in vitro regenerated plantlets was examined by 10 RAPD primers, which amplified 124 bands, 54 were polymorphic (43,55%). In case of 6 ISSR primers 73 bands were produced, 46 of them were polymorphic (63%). The results indicated high genetic diversity of in vitro regenerated plants