Impact of Culture on the identity of the household

Globalizacja to jedno z najczęściej dziś używanych pojęć. U jednych budzi strach a innych zachwyca. Nie istnieje jedna definicja „globalizacji”. Zachodzące procesy kulturowe coraz częściej przekraczają granice narodowe, a ich skutkiem jest zrodzenie się świadomości, że świat sanowi całość, jesteśmy jego elementem, zależymy od niego, ale też on zależy od nas. Zapoczątkowało to tworzenie się kultur ponadnarodowych o bardzo wewnętrznie zróżnicowanym systemie wartości.Jeszcze 20 lat temu większość ludzi, aby przemierzyć Europe wsiadała w samochód, pociąg i widziała przed sobą kilkanaście godzin podroży. Czas ten pozwalał na przystosowanie się do zmiany, zastanowienie się nad nią. Dzisiaj większość osób wsiada do samolotu i 2000km przemierza w 2 godziny. Zmiana kultury staja się banalna, przechodzimy obok różnic w sposób anonimowy. Nie pozwalamy sobie na bycie. Do tej pory można było przeżyć całe życie nie zastanawiając, jakim się jest i kim się jest. Dopóki człowiek nie przekroczy własnego obszaru kulturowego wszystko wydaje się jedyne i oczywiste. Jednak jak tylko to zrobi, od razu otoczony zostaje „innymi”. Trzy podstawowe elementy naszej konstrukcji kulturowej – rasa, narodowość i religia, a co za na idzie wartości i symbole zostają naruszone. Człowiek czuje się zagrożony i musi skonstruować siebie od nowa. W dzisiejszym świecie doświadczamy tego bardzo często. Przestrzenia, która pozwala na przedefiniowanie i nowa konstrukcje naszego „ja” jest dom. Jest to przestrzeń najbliższa człowiekowi, najważniejsze miejsce pobytu na ziemi ludzi z każdej kultury. Rozumiane bywa, jako ojczyzna, kraina lat dzieciństwa, ale także, jako miejsce najbliższe – mieszkanie i rodzina. Dom tworzą ludzie, atmosfera, która między nimi panuje oraz budynek, w którym mieszkają. Tu wszystko ma swoje miejsce, jest celowe i sensowne. Dom tworzy człowieka, kształtuje jego wartości, uczy jak patrzeć na świat i innych ludzi. W swoim domu każdy powinien czuć się jak w centrum świata, dlatego dom, szczególnie stanowi cały świat. W kulturze dom symbolizuje bezpieczeństwo, trwałość, twierdzę, mieszkanie, własny kąt, gospodarstwo domowe, domowników, gniazdo rodzinne, ród, ojczyznę.Etnologiczne rozważania na temat przestrzeni głownie koncentrują się społecznościach żyjących w rożnych kulturach. Relacje, jakie utrzymują członkowie danej społeczności z przestrzenią, wartości i znaczenie, jakie, przypisuje poszczególnym miejscom mogą pomoc w pełnym zrozumieniu zagadnień kultury, tak duchowym, jaki i materialnym. Dom to przestrzeń, która trwa w danej kulturze, a jednocześnie ją stymuluje i wchodzi z nią w interakcje. Dochodzi tu do wzajemnej stymulacji kultury i domu, jako najpierwotniejsze „siedliska” prywatności, wspólnoty i jednostki. Dom to również materialny przejaw tożsamości, miejsce gdzie nikt nas nie kontroluje i nie potrzebujemy kształtować swojego obrazu. Sam w sobie skomponowany jest ze stref o zróżnicowany nasyceniu „ja”, stref, do których dopuszczamy innych bądź takich, które są zarezerwowane dla najbliższych.W przypadku dzisiejszych emigrantów niezwykle ważną jest rekonstrukcja własnej tożsamości. Tylko po pełnym procesie mogą oni sprawnie funkcjonować, jako niezależne jednostki w nowym otoczeniu. Proces ten przebiega zazwyczaj kilkuetapowo. W pierwszym momencie jednostka jest na tyle zafascynowana nowa kultura, ze bezkrytycznie przyjmuje jej wartości. W drugim etapie przychodzi moment krytyczny, kiedy następuje odrzucenie nowej tożsamości, aby w końcowej fazie zasymilować te jej elementy, które nie wchodzą w realny konflikt z naszą podstawową hierarchia wartości kultury matki. Na tej postawie zaczyna się tworzyć nowa tożsamość i nowe wartości symboliczne. Powyższe etapy przebiegają różnorodnie i można je porównać z etapami odgradzania się osobowości po śmierci bliskiej osoby. Każdy z nich jest niezbędny, alby później indywiduum mogło normalnie funkcjonować.Globalization is one of today’s most frequently invoked concepts. Some fear it, others are in awe of it. But ‘globalization’ escapes a single definition. The cultural processes taking place increasingly cross national borders, giving rise to the awareness that the world constitutes one whole, that we are an element of it, dependent on it at the same time as it depends on us. This has led to the growth of supra-national cultures, characterized by internally diversified value systems.Barely 20 years ago most people intending to cross Europe boarded a car or train, with the perspective of many long hours of travel. This time allowed for adaptation to the change and reflection on it. Today, most travelers cross 2000 km in 2 hours on board an airplane. The transition to a new culture is trivialized; we view differences anonymously. We do not allow ourselves to ‘be.’ Until now, one could live one’s entire life without reflecting on who one is. As long as the boundaries of one’s cultural region remain uncrossed, everything appears singularly obvious and natural. But once such crossing occurs, one is immediately surrounded by ‘others.’ The three essential pillars of our cultural construct are shaken: race, nationality, religion. Consequently, our values and symbolisms are questioned. The individual feels threatened and must construct himself anew. This experience is common in today’s world.The home constitutes that space where the redefinition and reconstruction of one’s self is possible. For people in every culture, this is the space closest to a person’s heart, the most important living space. ‘Home’ can be understood as homeland, the country of one’s childhood, but also as one’s hearth and family. It is formed by the people who share it, by the atmosphere among them, and by the residence they inhabit. Everything here has its place, purposeful and sensible. The home creates the person, shapes his or her values, teaches how to view the world and others in it. At home, everyone ought to feel like in the center of the world, which is why the home especially symbolizes the whole world. Culturally, it invokes safety, stability, fortress, residence, one’s own space, homestead, family members, hearth, clan, homeland.Ethnological reflections about space tend to focus on communities living in separate cultures. A more complete understanding of the spiritual and material elements of culture can be enhanced by studying the relations which a given community’s members develop and maintain with space, and the meaning which they ascribe to specific places.The home is a space which is constant in a given culture, but which also stimulates it and interacts with it. Culture and home mutually stimulate each other as primeval sites of privacy, community, and individuality. The home is also the material expression of identity: the place where no one polices us and we do not need to manipulate our image. As such, the home is composed of spheres to varying degrees imbued with our ‘ego’ or ‘self’ – some of these are opened to visitors, while others remain private.For today’s immigrants, the reconstruction of identity is especially important. Only having completed its process can they function fully as independent individuals in their new environment. This process usually consists of phases. Initially, the individual’s fascination with the new culture causes him or her to uncritically accept its values. The second phase brings a critical moment in which the new identity is rejected, leading to the final phase – the assimilation of those elements of the new self that do not contradict the fundamental values of our ‘mother culture.’ On this basis, a new identity and new symbolic values begin to develop. These phases take on different forms, and can be compared to the separation of identity following the death of a loved one. Each of these phases is essential for the individual’s future normal functioning