The process of upbringing in Russia after 1917

W wyniku zwycięstwa rewolucji październikowej w Rosji w 1917 roku państwo i jego struktury zostały uzależnione od partii komunistycznej i jej przywódców. Upaństwo­wiono przedsiębiorstwa, banki i ziemię, wprowadzono rewolucyjny terror i kontrolę wszystkich obywateli oraz wszystkich dziedzin życia. W tych warunkach rozpoczęto budo­wanie nowego, komunistycznego społeczeństwa głównie poprzez zreformowanie wycho­wania i edukacji młodego pokolenia. Pierwsze lata rewolucji to czas zaciekłego zwalcza­nia przez bolszewików wszystkich aspektów społecznego bytu przedpaździernikowego, z „moralnością burżuazyjną” na czele. W rozdziale pierwszym przedstawiony został skrótowy opis myśli pedagogicz­nej w Rosji po rewolucji październikowej oraz postać Antona Makarenki – najbardziej znane­go pedagoga okresu porewolucyjnego. Rozdział zawiera również wybrane jego poglądy pedagogiczne, ze zwróceniem szczególnej uwagi na problem wychowania w kolektywie i w rodzinie. Tematyka rozdziału drugiego skupiona jest wokół problemu wychowywania dzie­ci w rodzinie radzieckiej. Przedstawiona została sytuacja prawna podstawowej komórki społecznej w nowych socjalistycznych realiach; próba zniszczenia tradycyjnej rodziny i więzi łączących jej członków, wpływ ideologii komunistycznej na kwestię „wyzwolenia” kobiet – matek, a także destrukcyjny wpływ mieszkań komunalnych i donosu.Rozdział trzeci to podjęcie tematyki procesu kształcenia dzieci w szkołach, zmian zachodzących w prawodaw­stwie sowieckim dotyczących edukacji i całego systemu oświa­ty oraz próba zestawie­nia utopijnych założeń władzy z praktyczną realizacją tych postula­tów.W rozdziale czwartym, a zarazem ostatnim, przedstawiony został problem formo­wania „nowego człowieka” poprzez młodzieżowe organizacje partyjne; obowiązek przyna­leżności do „młodzieżówek”. W rozdziale opisane zostały organizacje: Komsomoł (комсомол), Oktiabriata (октябрята) i Pionierzy (пионеры) – system przynależności, we­wnętrzne zasady, kodeksy, od­znaczenia, uniformy, itp.Komunistycznie wy­chowane dziecko zostało pozbawio­ne swojego własnego „ja”, swojej indywidualnej i nie­powtarzalnej społecznej podmiotow­ości, która w takiej sytuacji przestała mieć dla niego znaczenie. Uformowany oby­watel państwa so­wieckiego utracił zmysł krytycznego i anali­tycznego myślenia, prak­tycznie przestał myśleć w ogó­le. Ideologia wpojona w umysł i duszę człowieka radziec­kiego pozbawiła go tego, co potocznie na­zywa się syste­mem wartości, „kręgosłupem moralnym". Bierność, brak samodzielności i konfor­mizm po­woli zniszczyły w nim wszystkie przymioty, odróżniające go od prze­ciętnego homo so­vieticusa. Homo sapiens bez własnych przekonań, religii, zasad moral­nych, poczucia praw­dy i zdolności odróż­niania dobra od zła pozostaje tylko posłusz­nym zideologizowanym homo sovieticusem - „trybikiem” w wielkiej ideologiczno-poli­tycznej machinie komunizmu.After the Soviet Revolution in 1917 the authorities in Russian Federation were fo­cused on the creation of new society. They wanted to make all Russian people obe­dient by creating a new citizen - homo sovieticus. Such a person had to be entirely sub­missive to the authorities and fearful of them so that they could be easily controlled. The most effective tool that was used to achieve that was upbringing. Antoni Ma­karenko was a Russian educator who laid grounds for the new concept of raising children in the idea of common good. In order to follow his views the authorities aimed at destroy­ing families by forcing people to live in terrible conditions stimulating the fe­eling of di­strust, promoting easy divorces and causing many children live in broken ho­mes. They also changed the whole system of education and took full control of schools where all children were educated in the atmosphere of total adoration of Russian politi­cian, Lenin, and in order to become an obedient citizen that would work for its country. On top of that the Soviets founded some organizations which manipulated already small children and youngsters outside homes and schools. The membership was obligatory for everyone who soon became a loyal Soviet citizen eager to work for the common good and ready to save their own lives for the benefit of the country. Being under such influence of the Soviet doctrine it was impossible for anyone to preserve their own thinking and identity. An individual overpowered by this system gradu­ally changed into homo sovieticus