Collective memory in Israel from 30-ties of 20th century till The Eichmann Trial

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie z perspektywy polityki historycznej procesu kształtowania się pamięci zbiorowej historii narodu żydowskiego w Palestynie, a później w Izraelu.Zakres chronologiczny niniejszej pracy wyznacza funkcjonowanie Brytyjskiego Mandatu Palestyny i powołanie syjonistyczno-lewicowej partii politycznej w styczniu 1930 roku. Mapai, czyli Partii Pracy Ziemi Izraela, która była najsilniejszym organem politycznym przez wiele lat w Izraelu. Za sprawą jednego z bardziej aktywnych działaczy syjonistycznych, późniejszego szefa Agencji Żydowskiej w Palestynie i pierwszego premiera Izraela Dawida Ben Guriona. Kolejno odnosi się do zaistniałych wydarzeń politycznych w kraju. Zwieńczenie pracy stanowi wydarzenie-symbol, którym był proces nazistowskiego zbrodniarza Adolfa Eichmanna. Proces kończy pewną epokę w dziejach Izraela. Po nim ostatecznie naród pogodził z swoją trudną historią. Za sprawą tego procesu na przełomie 1961 i 1962 roku zupełnie zmienia się pamięć zbiorowa w kraju. W efekcie polityka pamięci zmienia się i stanowi pewnego rodzaju novum - zmienia się utrwalony wcześniej kanon pamięci. Lata 1961-62 stanowią cezurę dla Izraelczyków są porównywalnie ważne, co lata II wojny światowej i walki o niepodległość. Celem pracy jest znalezienie odpowiedzi na liczne pytania związane z kwestią polityki historycznej państwa Izrael. Stąd przedstawienie procesu tworzenia się pamięci zbiorowej w Izraelu, a w tym kontekście ukazanie roli ideologii syjonistycznej. Zobrazowanie jego poszczególnych etapów, a także zarys sieci powiązań pomiędzy syjonizmem, Holokaustem, a pamięcią zbiorową obywateli. Autor pracy określa jakie wartości i cele weryfikowały pamięć zbiorową w omawianym okresie. Praca porusza w sposób szczególny lata 50. XX wieku, kiedy to zakończył się procesu ostatecznego formowania się pamięci zbiorowej Izraelczyków. Nieodłącznym zagadnieniem dotyczącym polityki historycznej jest relacja państwa Izrael z arabskimi sąsiadami oraz jego kontakty z Niemcami, co szczegółowo opisuje wątek izraelsko-niemieckich stosunków dyplomatycznych i liczne kontakty Dawida Ben Guriona z Konradem Adenauerem. Osobny rozdział dotyczy zagadnienia i opisu żydowskich wrogów, zarówno ich określenia jak i podziału, jaki towarzyszy izraelskiej polityce. Autor pracy stara się odpowiedzieć na pytanie o zasadność idei o koncepcji tzw. Arabów-nazistów. Wreszcie szczegółowo przedstawi procesy polityczne, mające miejsce w omawianym okresie, przez pryzmat sprawdzenia mechanizmów polityki historycznej i odpowie na pytanie czy i jak syjoniści wykorzystywali proces Kastnera i Eichmanna.The aim of this work is to present the collective memory of Israel in perspective of historical policy of Zionist from early 30-ties of 20th century till The Eichmann Trial. This work is not about history of Israel, but about graduate process of construction the collective memory in the country. It is follow the historical facts and events and show deeply the way of using the historical polity, based on zionist ideology in the policy of Israel