Kolhoz daily reality based on memories of Polish people expelled to Kazahstan in 1940-1946

Niniejsza praca opisuje życie codzienne Polaków zesłanych do kołchozów w Kazachstanie w latach 1940-1946 w ujęciu antropologicznym. Część pierwsza pracy dotyczy wprowadzenia do nomenklatury pojęciowej opisywanego zjawiska. Przybliżone zostaje pojęcie codzienności, jako badanej przez autora kategorii, oraz pojęcie doświadczenia. Rozdział ten przybliża także zakres badań antropologii codzienności, jej wyznaczniki oraz omawia jej związki z innymi dziedzinami nauki. W części drugiej prześledzony został historyczny proces kolektywizacji w ZSRR. Autor prześledził kolejne etapy, a także formy kolektywizacji. Rozdział trzeci poświęcono analizie pisemnych wspomnień zesłańców. Podzielony on został na osiem podrozdziałów opisujących kolejno relacje Polaków z Kazachami, ich wzajemne uprzedzenia i koegzystencję; liczebność Polaków w Kazachstanie w latach 1940-1946, kolejne cztery wielkie deportacje; warunki mieszkaniowe, wygląd typowej ziemianki oraz jej wyposażenie; rodzaj wyżywienia i sposoby jego zdobywania; odzież i obuwie noszone przez zesłanych; formy pracy i zapłaty; najczęstsze choroby i sposoby leczenia; życie codzienne dzieci, ich zabawy i naukę; życie religijne. Praca ta przede wszystkim wskazuje na różnorodność kołchozowej codzienności, w której jednak można wyznaczyć wspólny mianownik. Jak wynika z analizy wspomnień warunki kołchozowe w niektórych aspektach przypominały warunki obozów pracy. Niewolnicza praca była w kołchozach kategorią nadrzędną, której podporządkowane zostały zdrowie, a nawet życie zesłańców. Całość systemu kołchozowego zbudowana była na kłamstwie i strachu. Kołchoz stał się miejscem odwróconych wartości.This dissertation presents the everyday life of the Poles deported to kolkhozy in Kazakhstan in the years 1940-1946 from an anthropological point of view. The first part of this thesis introduces a conceptual nomenclature for the phenomenon described herein. The concept of everyday life, as the category explored by the author and the concept of experience are analyzed in the first chapter. It also concerns the range of the study of anthropology of everyday social life, its determinants and relations to other fields of science. The second part of the dissertation contains the historical process of collectivization in the USSR, with a particular focus on the following stages and forms of that phenomenon. The third chapter is devoted to the analysis of written recollections of the deportees. It is divided into eight subsections, which subsequently describe the relations between the Poles and Kazakhs, their coexistence and mutual prejudices; the populations of the Poles and Kazakhs in the years 1940-1946, four subsequent deportations; the conditions of dwelling, the appearance of a typical dugout and its equipment, the types of food and the methods of gathering it, the items of clothing and shoes of the deportees; forms of labor and payments; the most common kinds of ailments and methods of their treatment, everyday life of children, their toys and the process of education; and the religious life of the deportees. This dissertation indicates a wide variety of everyday life in kolkhozy, in which, however, some common aspects can be noted. As the analysis of recollections of memories of the deportees shows, the conditions in kolkhozy resembled to some extent the conditions in concentration camps. The slave labor in kolkhozy was the supreme value, to which other values such as health or even life of the deportees were subordinate. The whole system of kolkhozy was founded on lie and was driven by fear. The kolkhoz was a place of reversed values