Podstawa społecznośi lokalnej wobec dzieci i młodzieży niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie na przykładzie mieszkańców Gminy Milówka

Poprzez wszelkie przeobrażenia, które powstały w ciągu ostatnich lat, takie jak na przykład postęp w kształceniu ludzi niepełnosprawnych czy odpowiednie przygotowanie do zawodu i życia społecznego sprawiły, iż osoby niepełnosprawne mają coraz większą szansę lepiej funkcjonować w naszym kraju. Niewątpliwie wiedza o wychowaniu i odpowiednich metodach kształcenia jest sprawą pierwszorzędną, zarówno dla ludzi niepełnosprawnych, ich rodzin oraz całego naszego społeczeństwa. Odpowiednie przekazy płynące ze środków masowego przekazu, mediów, literatury, oraz różnego rodzaju kampanie, organizacje i stowarzyszenia przełamujące bariery, pomagają nam bliżej poznać problemy ludzi niepełnosprawnych. Prezentowana przeze mnie praca jest próbą przedstawienia jak mieszkańcy Gminy Milówka spostrzegają dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz jaka jest wzajemna relacja w rodzinie w momencie pojawienia się dziecka niepełnosprawnego i jakie szanse ma młody niepełnosprawny na pełne uczestnictwo w życiu edukacyjnym, zawodowym, kulturowym i społecznym. Świadomość społeczna osób sprawnych i niepełnosprawnych jest dziś podstawowym problemem związanym z samym zjawiskiem niepełnosprawności. Kultura jak się domyślamy ma tutaj decydujący wpływ, gdyż ona w dużej mierze decyduje o samym stosunku do tych ludzi, bo niesie ze sobą różne stereotypy z pokolenia na pokolenie, od których trudno się nam oderwać, powodując tym samym, że uparcie trzymamy się danego stereotypu, kosztem ranienia innych ludzi, którzy nieco się od nas różnią wyglądem, oczywiście trzeba tu dodać, że dotyczy to stereotypów negatywnych. Dziś skupiamy się głownie na wartościach materialnych, dostatnim życiu pielęgnacji ciała. Poprzez te a nie inne wartości zatracamy w sobie wartości płynące z chęci pomocy drugiemu człowiekowi, który jest w potrzebie, omijamy go, stajemy się obojętni i chłodni na jego los, najgorsze jest to, że kierujemy się myślami bardzo egoistycznymi, tzn, sami wmawiamy sobie, że potrzebujemy pomocy, nie potrafimy komuś pomóc, otworzyć się dla niego, ponieważ mamy swoje problemy i swoje życie. Należy jednak pamiętać, że każdego człowieka może dotknąć niepełnosprawność, dlatego powinniśmy rozbudzać w sobie poczucie altruizmu od najwcześniejszych lat swojego życia. Szalona tempo dzisiejszego życia właśnie nas od tego odsuwa i powoduje zapomnienie o drugim człowieku. Dlatego bardzo ważne jest zatrzymanie się i poddanie się refleksji nad samym sobą. Współcześnie nasze polskie społeczeństwo ma zawężone pole patrzenia na osoby niepełnosprawne. Przyczyną owego stanu jest to, że nie bierzemy pod uwagę ich codziennych, osobistych problemów i trudności oraz barier życiowych a skupiamy się jedynie na tym, iż np. są na wózkach inwalidzkich, przez co są inni od nas. Rzadko kto chce dziś popatrzeć w głąb ich wnętrza i zrozumieć co oni czują. Wpływ postępujących przekształceń polskiego społeczeństwa miał i ma duży wpływ na postrzeganie ludzi niepełnosprawnych, dlatego, że stwarzają oni odmienne ramy systemowe postrzegania i rozwiązywania problemów tejże kategorii osób. Wywodzące się z teorii dewiacji koncepcje etykietowania i piętna tłumaczą mechanizm, występowania negatywnych postaw i zachowań w stosunku do ludzi niepełnosprawnych. Myślenie potoczne o nich polega często na tendencji do niekontrolowanych uogólnień jednej odmiennej cechy na odmienność o charakterze całościowym. Przyczyną tego, osoby niepełnosprawne to osoby całkowicie niesprawne i nie zdolne do udziału w życiu społecznym. Przez to osoby o ograniczonej sprawności zmuszone są do ograniczeń swoich zdolności, aspiracji i ambicji i zamierzeń a więc i muszą zaakceptować ograniczenia nasuwane przez ową etykietę, pozostawiając poza głównym nurtem aktywności społeczeństwa. Od najmłodszych lat w szkołach należy już uczulać młodzież na pozytywną postawę do ludzi niepełnosprawnych poprzez różnego rodzaju programy integracyjne, apele, aby nie dopuścić młodych ludzi do ulegania stereotypom nieprawdziwym i negatywnym.All sorts of transformations which have taken place in recent years such as progress in education of disabled people as their preparation for suitable future job and life within social structures, have resulted in better and living conditions for disabled people in our society. Certain knowledge about using the adequate educational methods in children’s upbringing became a priority for both disabled people, their families, as well as the whole society. As a result of media influence, TV programs, suitable literature, various campaigns, organizations and associations dealing with disability people face every day. My thesis tries to present the way in which Milówka’s citizens perceive disabled children and teenagers, as well as the relations in the families having disabled children, and the chances that these people might have while participating in their social and professional lives. The small social awareness is the biggest disadvantage in dealing with the problems of disability in our contemporary society. The key element here is culture, as the biggest factor in shaping people’s minds and their points of view. It is within cultural boundaries that certain stereotypes are passed on through generations, and they have enormous influence on our perception of life as well as people, and make it difficult for us to abandon them and therefore very often because of our prejudices we tend to hurt those whose appearance or behavior differ from ours. Nowadays people seem to concentrate mostly on material aspects of life, consequently reducing their empathy towards the misfortunes of the others. Indifference and selfishness are the main crimes of the society towards the disabled. People try justify their inability to help others by exaggerating their own everyday problems. Disability is a problem of the whole society and people need to know that it is something that can happen to anyone. Therefore altruism should be developed in children since the very young age. The hectic lifestyles of contemporary people limit their ability to show compassion and empathy towards others, therefore it is so crucial to stop for a second and think about the values of our own lives. Polish society seem to have a narrow minded point of view on disability. What people see is the physical difference or wheelchair without thinking about the everyday struggle and barriers that disabled people have to face in their daily lives. Society hardly ever tries to understand the pain of those less fortunate. The undergoing transformations have had a huge impact on the way polish society perceives disabled people as they create a separate system frameworks for dealing with disability problems. The concept of labeling people comes from the theory of deviation and explain the mechanism of creating negative attitudes towards the people with disabilities. Colloquial way of thinking tends to create uncontrollable generalizations based on one odd physical feature of the disabled. Consequently they are perceived as people who are completely incapable of living in a society. Moreover those people are forced to limit their ambitions, aspirations, and accept the gloom reality living on the margins of social life. Since early age children and teenagers need to be presented the positive attitude towards disabled people by integrating them with their peers, or taking part in campaigns in order to protect them from the distorted way of thinking. Everyone has right to actively participate in social and cultural life and above all to worthy and meaningful existence. It is a duty of the healthy inhabitants to create a community where disabled people will not be perceived according to stereotypes and forced to limit their dreams and ambitions but rather help to boost their self esteem and flourish in our society