Character creation and the experience of evil in Słowacki’s early poetic novels

W niniejszej pracy analizuję młodzieńcze poematy Słowackiego takie jak: Szanfary, Arab, Mnich, Jan Bielecki i Lambro, przez pryzmat doświadczenia zła. Zło jest konstytutywną kategorią świata tych powieści poetyckich i występuje pod wieloma postaciami. Często przybiera kształt złowrogiej siły, przypominającej niepokonane fatum. Nie tylko atakuje z zewnątrz, ale objawia się jako nieuświadomiona, uśpiona dotąd sfera ludzkiej natury.Omawiane poematy sytuuję w kontekście romantycznej dialektyki dobra i zła oraz doświadczenia zła i sposobu kreowania bohatera bajronicznego w utworach Georga Byrona. Staram się także udowodnić, iż polski poeta wcale nie był wtórnym odbiorcą Byrona (co często mu zarzucano i co stało się głównym powodem niedocenienia jego utworów), ani tym bardziej jego nieudolnym naśladowcą, lecz twórczym i wrażliwym uczniem, który pod kilkoma względami prześcignął swojego mistrza, co najpełniej widać właśnie w Powstańcy greckim.In this paper I will analyse poems from Słowacki’s youth such as Szanfary, Arab, Mnich, Jan Bielecki and Lambro, through the prism of the experience of evil. Evil is the constitutive category of the world of these poetic novels and appears in many forms. It often takes the shape of sinister forces that resemble the invincible fate. It not only attacks from the outside, but is revealed as the unconscious, dormant sphere of human nature. These poems are situated in the context of romantic dialectic between good and evil, the experience of evil and the way of creating the Byronic hero in the works of George Byron. I also try to prove that the Polish poet was not a secondary recipient of Byron (what he was often accused of and what became the main reason for the underestimation of his works), much less his inapt imitator, but a creative and responsive student, who in some respects surpassed his master , which is most fully seen in “Powstaniec Grecki”